Autolakschadespecialist Marinus Brouwer geeft tweewekelijks in de Stadscolumn zijn kijk op Kampen, auto’s en het leven.
Hap, slik, weg
“Ga jij voor onze visite eens even een glutenvrij gebakje halen bij de supermarkt.” Met deze opdracht stuurde ik mijn zoon op pad. Hij keek niet echt verheugd op van zijn iPad. “Dan heb je meteen de twintig minuten beweging, die je in opdracht van school moet hebben”, zei ik aanmoedigend.
Wetende dat de school dit controleert, legde hij de iPad aan de kant, klom van de bank en trok zijn jas aan. “Wel iets uit Kampen in verband met steun aan de plaatselijke ondernemers”… Bam, hoorde ik de achterdeur al dichtklappen… en zo maakte ik mijn zin af tegen niemand in het bijzonder.
Zoonlief kwam terug met twee bijzonder uitziende vierkantjes. Waar heb je die nou zo snel vandaan, vroeg ik. “Happen”, zei mijn zoon en hij installeerde zich weer op de bank. “Happen? Wat is dat nou weer?”, vroeg ik. “Lekkere broodjes en zo”, zei mijn zoon. Hij zal geen uitgebreide zinnen besteden aan iets wat hij ook kort kan omschrijven. “Ik google ’t wel”, dacht ik bij mezelf.
Een bakker in de Jan van Arkelstraat. En een ontbijt- en lunchservice, die dagelijks vol passie de lekkerste broodjes en zoetigheden maakt, gaf Google aan. En; … “We Make it Happen”. VOL PASSIE??? “We make it happen?!” Dat klonk goed!
De aandacht van mijn ondernemersziel was al getrokken. Een ondernemer met passie voor zijn vak, daar moest ik meer van weten. Inmiddels heb ik officieel kennis gemaakt met het team achter Happen en niet onbelangrijk met hun oliebollen en hun broodjes! We hebben er al een paar keer wat besteld. Lekker makkelijk. En ik kan zeggen, dat je de door Google beloofde passie wel aan de broodjes proeft. Die smaken namelijk prima!
Het bovenstaande besproken glutenvrije gebakje was bedoeld voor onze “dieetvisite”, maar die liet het gebakje uiteindelijk staan omdat er iets anders in zat wat “de visite” niet mocht. Ingewikkeld hoor zo’n dieet. Ik ben blij dat wij thuis gewoon alles kunnen eten. Tja en toen bleven de vierkantjes na het bezoek dus op tafel staan.
Mijn zoon vond dat ie na al die inspanning wel wat verdiend had en nam een hap van één van de vierkantjes en nog één en weg was ie. In een bult aan de zijkant van zijn wang zag je het gebakje van vorm veranderen.
Ik was er op dat moment nog niet van overtuigd dat zo’n vierkantje iets voor mij zou zijn. “Zonder gluten lust ik het niet”, roep ik altijd! Maar alla, ik ben wel een Nederlander. Je gaat natuurlijk geen gebakje weggooien waar je net je geld aan uitgegeven hebt. Mijn zoon haalde me over de streep toen hij aanbood het tweede vierkantje in zijn andere wang te stoppen. Uitdagend stond hij me aan te kijken. Dus wat doe je als je uitgedaagd wordt…. En met een klein vorkje nam ik een heel klein hapje zonder gluten van het andere vierkantje. Hmm, smaakte niet echt vies. Zelfs wel een beetje goed. Nog een hapje. Eigenlijk best lekker. Hap, slik, weg. Het hele vierkantje was ineens op!
Conclusie; helemaal nog niet zo gek zo’n Hap gebakje. En de gluten? Die heb ik gek genoeg niet eens gemist.
