Door Alex de Jong @Attest Communicatie
Goede voornemens. Ik maak ze regelmatig. En breek ze net zo makkelijk weer. Niet omdat ik het wil, of omdat ik zwak ben (natuurlijk niet!), maar omdat ik altijd wel een ‘goed excuus’ heb om goede voornemens opzij te zetten. Waarschijnlijk ben jij niet anders. Ben je dat wel, dan nodig ik je uit om mij te vertellen hoe jij het wél volhoudt…
Het einde van het jaar nadert. Dat ik dus een column over ‘goede voornemens’ schrijf, is eigenlijk zo gek nog niet. Toch schijnen er steeds minder mensen rond de jaarwisseling goede voornemens te maken. Waarom zou je ook? Breken gaat gemakkelijk en dan moet je weer een jaar wachten, voordat het opnieuw ‘mag’.
Toch wil ik dit stuk niet somber inzetten. Goede voornemens kun je ieder gewenst moment van het jaar maken. Volhouden is meer een kwestie van ‘mindset’ dan van het moment in de tijd, toch? Zo neem ik me eens in de zoveel jaren voor om te gaan joggen. ‘Gewoon’, omdat ik van mening ben dat meer beweging mij goed zal doen. Dan ben ik het lamzakkerige van mezelf meer dan spuugzat, wil ik niet langer – alleen maar – iedere avond op de bank hangen, Netflix kijken en een zak chips half leeg vreten, maar wil ik ‘iets doen met mijn leven’. De insteek is goed: meer bewegen, minder snoepen, meer afvallen, meer energie krijgen. Nu ik de website ‘GezondheidinKampen.nl’ ben begonnen, vind ik dat ik zelf het ‘goede voorbeeld’ moet geven. Dus is de tijd van schransen en aankomen voorbij.
Het klinkt als een fabel, maar iedereen die sport, zal het beamen. Je krijgt meer energie van het ‘verspillen van energie’ als je een workout doet. Zo weet ik nog heel goed dat ik, jaren geleden, me immens ‘opgepept’ voelde na een flinke partij hardlopen. Toegegeven, ik moest er ook flink van hoesten. Mijn gezin schrok ervan. Tijdens het douchen rolden de kuchen en rochels door de badkamer. Het lawaai maakte hen in de vroege ochtend wakker. Het deed hen rechtop in bed zitten; klaarwakker en geschrokken.
Dat euvel heb ik nu niet meer. En dan bedoel ik niet dat mijn gezin van toen niet meer bestaat (al heb ik inderdaad een nieuw gezin). Nee, ik bedoelde het hoesten. Ik mag dan inmiddels vijftig zijn, maar ik denk dat ik beduidend fitter ben dan twintig jaar geleden. Al ren ik inmiddels nog minder vaak dan toen. Dat heeft niets te maken met de angst om mijn longen uit mijn lijf te hoesten. Het komt vooral omdat ik merk dat mijn knieën dit constante gestamp en gedreun niet aan kunnen. Wat dat betreft is beweging/sporten heus niet altijd goed. Dat vertelden ze me laatst nog bij Fit20, waar ze je in slechts twintig minuten per week helemaal fit maken. Vermoeiend. Niks voor mij. Bank hangen is veel minder belastend voor mijn knieën, zo weet ik inmiddels uit ervaring.
Toch moest het roer om. Dus nam ik eind oktober een dapper besluit. Het abonnement voor de sportschool is binnen, dus vanaf nu heb ik geen excuses meer. Ik ga trainen. Kwartiertje op de crosstrainer, dan een paar apparaten voor buik en armen, dan vijf kilometer fietsen in tien minuten, vervolgens weer een paar apparaten voor armen en buik… Weer een flink stuk fietsen…
Shit, zeg! Je moet er flink wat voor doen om in de sportschool 500 calorieën te verbranden, zo heb ik gemerkt. Erg jammer. Vermoeiend. En het maakt nog hongerig ook. Dus heb ik toch maar even snel dat pakje stroopwafels soldaat gemaakt. Hartstikke slecht; ik weet het, Ik ben zwak. En jij?
