Hij werd enkele jaren geleden bewierookt door Stephen King. Thomas Olde Heuvelts HEX was ‘totally brilliantly original’, zo twitterde de master of horror. Daarmee stond Olde Heuvelt meteen goed op de kaart. Mei 2014 verkocht hij de film- en televisierechten van HEX aan Warner Brothers; twee jaar later maakte hij een tournee door de VS om zijn boek te promoten. Afgelopen vrijdag signeerde de Nederlandse horrorthriller-auteur bij Readshop Bos in Kampen ter ere van zijn nieuwe boek ‘Orakel’.
Een dikke pil, geschreven in negen maanden. ‘Doordat de wereld in lockdown zat, heb ik me heerlijk op mijn nieuwe boek kunnen concentreren’, vertelt de schrijver.
Brug open?
Zijn komst werd niet groots aangekondigd. ‘We wisten het pas op het laatste moment’, verontschuldigt Herman Schutte van Readshop Bos zich. In de VS, Brazilië en China, waar hij enige tijd geleden zijn boek HEX mocht presenteren, was dat vaak wel anders. Hier, In Kampen, hangt een A3 poster op het raam met de belofte dat Thomas Olde Heuvelt hier om 14.00 uur komt signeren. ‘En we hebben het op Facebook gebracht.’
Ik ben op tijd. Thomas niet. Ook zie ik nog geen fans die rijen dik op hem wachten. ‘Stond de brug weer open?’ grapt Henriëtta, die samen met haar man Herman de boekhandel runt, als Thomas iets na tweeën binnenstapt. Ze wisten dat hij iets verlaat was; Thomas had netjes gebeld. Nu staat hij, bijna als een verlegen puber, met mondkapje op te wachten. Henriëtta pakt twee stapels van zijn nieuwste boek op en loopt ermee naar een leestafel achterin de winkel. Thomas grijpt zelf de stapel Echo en Hex; zijn vorige boeken. ‘In ieder geval breng je mooi weer mee’, gaat Henriëtta verder. Niet dat de auteur daar veel van kan genieten, denk ik. Deze dag staat volledig in het teken van zijn nieuwe boektour. ‘Ik ben begonnen in Groningen, daarna door naar Assen, Hoogeveen, nu Kampen, straks Lelystad – bij twee boekhandels -, dan naar Dronten en tot slot nog naar Spakenburg.’ Acht boekhandels op een dag. Tjonge, denk ik.
Rijen bakvissen
‘Bent u zijn uitgever?’ wordt mij gevraagd. ‘Of zijn chauffeur?’ Het eerste zou ik zeker willen, want Thomas is erg succesvol, het tweede is niet verstandig, want ik heb geen rijbewijs. Thomas en ik zijn “oude” bekenden. In 2005 troffen we elkaar voor het eerst in Lisse, waar ik hem had uitgenodigd zijn boeken te verkopen op Castlefest, waar ook ik mijn eigen boeken en fantasy-magazine aan de man probeerde te brengen. Hij was toen begin-twintig; ik had de leeftijd die hij nu heeft (38). Thomas had destijds twee horrorromans geschreven. De Onvoorziene (2002) en PhantasAmnesia (2004); de laatste geïnspireerd op het werk van Stephen King, een boek al geschreven als tiener. Hij wilde ‘een wereldberoemd schrijver worden’. Die kans was er, want enkele maanden eerder was hij ontdekt door Jacques Post, uitgever van Luitingh-Sijthoff; dezelfde uitgever waar ook Thomas’ voorbeeld Stephen King was ondergebracht. In 2008 publiceerde hij bij deze uitgever zijn derde roman, Leerling Tovenaar Vader & Zoon. Inmiddels had de uitgever hem gebombardeerd tot “horrorhunk”. Een mooie jongen, die ook nog eens mooi kon schrijven.
In de jaren die volgden stonden vooral ‘bakvissen’ – vaak tot ergernis van hun vriendjes – stuiterend van opwinding in de rij voor een handtekening. Thomas glimlacht als ik deze herinnering deel met Henriëtta en Herman. ‘Tegenwoordig is mijn publiek heel divers. Van jong tot oud, mannen en vrouwen…’ Soms zijn het zelfs mensen waarvan je niet verwacht dat ze fan van zijn boeken zijn. ‘Laatst, in Rijssen, een oudere dame, ik schat haar zeker boven de 85. Ze kwam naar mij toe, legde al mijn boeken op tafel en vroeg of ik ze wilde signeren. Vooral aan Echo, een verhaal over liefde, had ze veel gehad, vertelde ze, want in die tijd was haar man overleden.’ Echo, uitgebracht in 2019, gaat over een bergbeklimmer die na een ongeluk bezeten raakt van een berg. Het boek verschijnt begin volgend jaar in een Engelstalige versie voor de Angelsaksische markt. Kortom: dat wordt weer een grote tournee.
Doorbraak
HEX zorgde enkele jaren geleden voor zijn grote internationale doorbraak. Het boek gaat over een heks die in het plaatsje Beek, nabij zijn eigen woonplaats, het hele dorp in haar greep houdt. Hij schreef het vanuit zijn ‘schrijfhut’ op de Mooker Heide. Maar vandaag wordt er niet geschreven. Het is tijd voor de fans. Zoals een drietal jonge vrouwen uit Zwartsluis. Thomas maakt een praatje, vraagt wat ze van zijn andere boeken vinden, tekent met flair zijn handtekening in het boek en schrijft er nog een ‘opdracht’ bij. ‘Ik vind het leuk om weer onderweg te zijn’, laat hij zich ontvallen. ‘Als het boek eenmaal uit is, is het van de lezer. Dan heb ik de fantasie van de lezer nodig om het werkelijkheid te maken. Het is leuk om te weten wie de lezers zijn en om ze te ontmoeten.’
Het boekhandels-echtpaar realiseert zich dat ze Thomas ook al eens op een franchise-dag van The Readshop hebben gezien. ‘Toen was je net klaar met je tournee in de VS’, weet Herman. Henriëtta herinnert zich vooral de hysterische taferelen van de dames van veertig/vijftig, die helemaal ‘hyper’ waren omdat ‘Dé Thomas Olde Heuvelt’ er was. Vandaag, in onze Hanzestad, geen hysterische taferelen. Kampen is tenslotte geen New York, Castlefest of franchise-dag. Hier doen we heel gewoon. Jammer eigenlijk…
Een bijdrage van Alex de Jong @ Attest Communicatie
