Dat de verkrachtingszaak van het afgelopen weekend (waarbij een 17 jarig meisje het slachtoffer werd) bij veel mensen reacties heeft losgemaakt zal niemand ontgaan zijn. Ook op de berichtgeving van KampenOonline is enorm gereageerd. Ook onze redactie is dit niet ontgaan. Zo kregen wij vandaag een bijzondere mail waarin een inwoonster van Kampen haar persoonlijke verhaal doet. Deze willen wij u niet onthouden. In overleg hebben wij besloten deze in zijn geheel te publiceren.
De artikelen op Kampenonline, in de krant en ook op diverse FB pagina’s over de verkrachting aan de Flevoweg maakt bij de mensen veel los. Ook bij mij. Het gaat dubbelop omdat de moordenaar van Maartje Piek (Junli 2000) blijkbaar ook op verlof mocht, wat achteraf op een misverstand berust. Het zit allemaal nog vers in onze geheugens, niemand is daar klaar mee.
Wij spraken er kort over en ik hoopte dat het allemaal anders was, maar toen ik het las in de krant, dat het meisje van haar fiets getrokken was, kwam alles van jaren geleden weer boven en weet ik hoe lang het zal duren voordat ze een normaal leven zal kunnen leiden, met intimitieit zonder angst.
Het zelfde is mij meer dan 50 jaar geleden, op ongeveer de zelfde leeftijd, langs het Veluwemeer overkomen. Het verschil is dat het bij klaarlichte dag was, en dat mijn nichtje bij me was waar ik op zou passen. Ik heb als een tijger gevochten, en mischien heeft dat meisje dat ook wel gedaan. De dader is gewond thuis gekomen en moest daardoor van zijn vader meteen naar het politie bureau. Het gekke was dat men medelijden met hem had omdat hij vol met krabbels zat, ik zat dus echt niet om zijn verontschuldiging verlegen.
Toch heb ik er jaren lang last van gehad en zelfs veel later een gedicht erover durven schrijven. Niemand snapt hoe vernederend het is en hoe lastig het is dat men vaak klaar staat met allerlei kommentaar. Niemand heeft het recht je van je fiets te trekken en je mee te sleuren, ongeacht hoe laat het is. Niemand heeft het recht je te verkrachten. Het maakt ook niet uit wie de dader is, of waar hij vandaan komt. Soms zijn het zelfs mensen die je zou moeten kunnen vertrouwen.
Ik stuur ook mijn gedicht, het heeft mij geholpen om het te schrijven. Daardoor heeft het een ander plekje gekregen. Maar toch, als ik aan dat meisje denk, doet alles bij mij weer zeer, moet ik weer huilen en ben ik tot op mijn ziel vernederd. Daders die voor eeuwig beschadigen verdienen het om ervoor gestraft te worden. Ik weet niet wat ik zou doen als het mijn dochter was en daaraan kun je zien hoe wankel de waarden en normen van het doorsnee mens is.
Gevoed door mijn persoonlijke ervaring ben ik wellicht tot alles in staat, daar ben ik nog het meest bang voor.
VOOR DE DAG
toen springend haar en zomerrokken
voorbij reden tussen zand en bomen
was onraad voor de dag gekomen
en had haar van de fiets getrokken
knie tussen haar benen deed zijn werk
de schreeuw van binnen oorverdovend luid
kwam de geknepen keel niet uit
de kracht van geiligheid te hard, te sterk
kind nog onbevangen zo in angst verdwaald
roze bloesje rood met bloedneusstippen
had fel haar vuisten uitgehaald
haar nagels hadden op zijn wrede lippen
het stille onbegrepen ‘nee’ vertaald
in verzegelde begrippen
Comments are closed.