Niet te geleumm, de tied giet ier al net zo snel als thuus. Eindeluk WieFie en kan’k weer an de bak. Ketak leggn met ‘t thuusfront. Oardig ‘ iete is’t ier, maar gelukkig oem wi’j gien deuzn meer in te pakkn, de ver’uuzing is achter de rugge en kunn wi’j varder met uutpakkn. W’em vuule meer ruumte – det wel – en sloapm op een fesoenluk bèdde in de lezjeerkamer. Als et te warm wurd, is d’r een zwembad woar wi’j in kunn springn – of gliern – um of te koeln. Een alf uur later stiet et zweet alweer veur oe kop.
Ie zoln toch veronderstelln det wi’j honderand ‘t één en ‘t ander van dit land ofweetn en wat aj wel of niet mun doen. Menigene em wi’j ‘ewaarskouwd op stroate uut te kiekn, want ie bin oe ‘alozie zo kwiet. Elke dag wurdn d’r wel een paar van d’andtasse hontfutseld. Ach, t’is overal et zelfde. Aj niet gow met oe ummelige purtemeneegien veur de dag koomm, wur ie slurdig met een skarp mes bewarkt of krie’j een paar puntige keugelties in oe ribbekast ‘eskeutn.
Noadet wi’j van onze vriendin uut Australië ofskeid eneumm em – die skeet was ook op bezuuk bi’j femilie – was d’r nog mooi eem tied um in de buurt een bietien rond te struinn. Theo ad mien never-nooit een camera mun geemm, want now bin mien hoogn dusdoanig op platies ‘ericht, da’k alles wel vast wil leggn. Gelukkig kuj d’r op lus skietn en ej det geklier met die rullegies niet meer. De kostn van’t ontwikkeln van skeve platies zonder voetn – woarvan et meerndeel in de trappmkàste terechte kump – ej ook niet meer. Een of twee bin dan net nog zo, daj et een ander kunn loatn zien, zonder daj kommentaar kriegn van ‘bin ie det Siep, kiend ie wurdn d’r ook niet jonger op’.
Theo maakt een proatien met een oardige beveiliger in huniform, die et niet arg vindt um met’m op de foto te goan. Mooi det d’r lui bin die de geparkeerde auto’s, die et steeln weerd bin, in de gaatn oln.
Wi’j bin wederom te voet en bin van plan um noa et iesien met de bus weer noar uus te goan. Sinds det z’ier de voetbalkampioenskappm ad em, em z’een mooie busliende an’elegd, maar d’eerste ‘aperingegies bin al te markn. De deure giet niet goed dichte en de fenienige ‘amerties – woar ie bi’j kalamiteitn de ruute mee in kunn sloan – bin esteuln. (Wat mun ze d’r mee?)
Ie mun wel goed ter been weezn, ook de rooie stuulties veur bejoardn en eenbenigen bin bezet. Ei ef de gang d’r goed in. Gelukkig wei’jt de wind met zand en stof noar binn, alles plakt en slingert.
Graffiti valt mien op, ie weetn wel, hártestiek geklodder op de gevels. Ik wenk Theo um te koomm kiekn. Ei lup d’andere kante op. Kurt doarnoa stoan z’um em ene. Det kan gezellig wurdn. Vriendeluk als ie is, denk ik det ie weer een proatien maakt. Iets dut mien toch twiefeln en ik maak in elk geval een paar kiekies. In mien zoem, zie’k det et meer op een harregement lek, en ik oaste mien in zien richting, want vollegens mien is’t gien zoevere koffie.
Theo dut intussen zien best et an zien belagers duudeluk te maakn, det ie gien tourist is en skiet in allerlei lokale taaln, Engels, Xosa, Zulu, assertief uut zien sloffe. D’hopdringerige hanvoerder old zien ‘and op en wil geld zien. “Oe geld of ie goan d’r an” zeg ie. Theo skient op det mement lievers te starvn en ef zien ‘and in de broekzak, twee vingers noar veurn, en kon et best wel een skietpisteultien ewest em.
‘Kom op’ zeg ik ‘ze bin d’r, deurloopm’ net alsof de beroemde Theo met een limmeziene op’aalt wurd. Ie mun ook niet stille bliemm stoan en in duscussie goan, flikker op, zekers niet aj d’r ene achter oe em stoan met een leeg bierflessien in d’and.
D’r kump beweging in et gruupien en Theo kan zich gelukkig lus maakn, en ontkump an messteekn, kogelgaatn en glasskarvn in de kop. Als mien mo vrogger zeeg ‘deurloopm’, now, dan was d’r stront an de knikker. Dan vroag ie niks, maar ie loopm wel deur, voordaj een skup onderde konte kriegn. Ik zie d’arnst nog niet in, totda’k um et uukien bin. In de tochtige skaduw mun wi’j eerst ies eem alles op een ri’jgien zettn en stoa’j doar met gemengde gevuulns, hopluchting is’t niet, ‘ellig bi’j ook niet, maar wel ej een besef daj geluk ad em.
Pas als wi’j soams de foto’s bekiekn kump bi’j ons de angst veur wat ons ad kunn overkoomm. Toch maar weer mooi deur et oge van de noald kunn kroepm. Dit wurd een goed joar.
Now lui, ik spreek oe. Aju en old menander maar lekker warm doar.
TUSS’NDEURTIEN
(Oe Siep)
P.S. Timie zit veur een paar daagn in een Wellness‘otel in Duutsland, ……kleine bofkonte.
