Now det et goed en duudeluk ‘arfst ‘ewurdn is, is d’r in de buurt – die wi’j uut halle macht veilig en netties veur mens en dier ‘oln – genog moois te zien. Halèrt muj bliem en goed uutkiekn. Van jongst ov an is mien det wel deur onze mo bi’j ‘ebracht, want doar ´oevn niemand iets veur te verbargn. Et mense kon een soort van roofvogel ewest em, zo skarp. Zelfs met d’oogn dichte kon zi’j de vingers in et bonbonskaaltien zien beweegn, kuj noa goan.
Op mien rundtien ‘undtien koom ik van alles teegn. Zie ik doar een vrouwgien ofwachtnd met de fiets an d’and stoan. Een endtien varder zit een ‘arderzond met gekromde rugge in de kak’oldink. Ik loat Tiemie lùs, want de kakkerd zit ook lùs. Gien rood zá’kkien niet en ik denke, mede deur ferme instructies van Theo en één van de veule muuili´jke dingn die mien op et ´árte drukt wurd: ‘Siep, bemuuit oe d’r niet mee’. In’t veurbi’jgoan vrug ze mien: ‘Eur ies, is det oe ‘ond?’ ‘Nee’ zeg ik ‘det kleintien doar is de miende’.
‘Ja want det beest lùp zonder kiekn de stroat over, vlak veur d’autos langes’ zegt ze bezurgd.
Bi’j mien goan de bellegies rinkelen en ik stap op em of. D’ond was kloar met zien spuitpoep. Mooi loatn liggn. Et beest was toegankeluk maar ad gien ‘alsband umme. Ik was op weg noar d’iesbaan, want ad doar al een paar keer een roofvogel op de poal zien zittn, zonder da’k de camera bi’j mien ad. ‘Ik neem em wel eem mee´ zeg ik teegn et vrouwgien ´ik kom zien boasien vast wel teegn’.
Maar nee eur, lou loene, gien oardig boasien, jammer. Wel zie ik boardmans in zien scootmobiel en umdet wi’j menander altied groetn stopt ie en vrug: ‘Of ej een nei’je ‘ond?’ Ik vertel em et veraal maar da’k et beest meeneme noar T.O.G. en dan laterder via et betonpad weer op de zelfde plek terugkome. En als ie soms een zuuknd iemand teegn kump, ik zurg veur d’ond det ie narns onder de wieln kump.
Een end varderop giet de ‘arder weer in’t grùs zittn en spùt van zich of. Ik denk bi’j mien eign; Siep ie em wat an’aald, straks ej die skijterd in uus. Een knoert van een ‘ond met boekpiene veur Theo meebrengn is skeidingsmateriaal. Maar kiekan, doar achter mien – wi’j waarn al bi’jna bi’j de skoapies – eur ik iemand roepm, iets van Leila, Leila. Deftige name, poeh poeh. Ik wurd evolgd deur twee scootmobiels, mien wees gegroet vriend en de vermeende heigenaresse.
Et is uuterst bevatteluk det et gelukkig allemoale goedkump, maar….
‘Ie goan oe langer oe varder weg’ zegt de vrouw in kwestie.
Plots ek wat uut te leggn en zeg: ‘Ik wist niet van wie die ‘ond was en ei lùp de stroat over, det is niet veilig !’
‘En oe muk now weetn daj mien ‘ond em?’ zeg ze.
Eem bin ik uut et veld verbluft en mut goed noadenkn, det is een goeie vroage: ‘now, ik ad em mee’eneum, eem een kiekien ‘emaakt, en em op FeestBoek ‘ezet.
‘Det muj dan wel em’ zeg ze. Tja now ja, geliek ef ze en ik mut mien weer wat in loatn valln.
‘Vervollegens ad ik et asiel ‘ebeld, de meeste mensn belln Hedo Ammers als z’een ‘ond kwiet bin,…of de pliesie’ ik probeer of det een raakvlak is.
‘Ja, of de weggeefskuur’ zeg ze.
‘Ik zol em nooit weggeem’ zeg ik en aai Leila nog maar ies eem over de onskuldige kop ene ‘vuust te lief um weg te geem’
‘Ja lief is ie wel, eel lief’ zeg ze. Et raakvlak is ‘evundn.
‘Maar ja, allo, ei lup wel bi’j zien kleinties weg’ zeg ik, …..weg raakvlak.
‘Det is twee joar geleedn’ zeg ze. Ei dut et nooit, de thuuszurg ef de deure lùs loatn stoan en die tieties bin van de skienzwangerskap’
Ik kriege een beter beeld van de thuus-sittewasie maar zuuk toch noar een oplussink veur de toekomst van mens en dier.
‘Een ‘alsbàndtien zol ook gien gek idee weezn, toch? Met oe telefoonnummer en zien name, want op Bella en Diesel reageert ie hapsoluut niet’ zeg ik.
‘Zo ‘iet ie ook niet’ zeg ze.
‘Nee, nee, maar als disse hattente meneer oe niet ‘ewaarskouwd ad, dan wa’j em nog een oardig peusien an’t zuukn.’ noa mien oogcontact glimlacht disse vergenoegd. De man verdient een blikkien bier, maar det ´ek niet bi´j mien.
Vannuut aar voertuug gef zi’j d’ond een bállegien en probeert et weer uut zien bek te roppm met ‘geef geef en lùs en lùs’ en noa een te lange periode van kwielerig gemartel lùt ie zien det ie et woarachtig toch overgef zonder een doeme d’r bi’j op te vreetn.
Tied um van de scootmobielparade ofskeid te neemn en noar mien roofvogel op zuuk te goan.
‘Oh ja’ zeg ik …..’die ‘ond is ook an de dunne. Onderweg, twee keer!’
Skienbaar is det niet mogelijk want die murn ef ie enkelt maar een plakke brood en brùkkies ad. Now ja, et zal wel, aju paraplu. En weg snurrn ze met zien bei’jdn, de lieve Leila d’r noast. Mooi spul.
Mien valk of buizerd zit d’r weer – misskien wel de rehincarnasie van mien mo – maar ‘ij vlug weg als ie mien ziet. Doar kuj van denkn wat aj willn, maar loat et now mien geluksdag weezn, want arns anders giet ie weer zittn en krieg ik et passende beeldmateriaal veur oe.
Goed kiekn eh.
Aju mensn, de mazzel.
Oe Siep
