( Column) Door Alex de Jong @ Attest Communicatie
Wat bezielt een mens om zichzelf veertig dagen te pijnigen? Veertig dagen geen alcohol; wat een marteling. Waarom zou je jezelf daar, nota bene vrijwillig, aan willen onderwerpen? Veertig dagen lang, van woensdag 6 maart tot en met zondag 14 april, deed ik mee aan IkPas; een landelijk initiatief om de bewustwording rondom alcohol(consumptie) te verbeteren. Om mezelf extra te kwellen, bezocht ik Siebrand en de Stichting Kamper Kogge en sloeg het proeven van de Kamper Kogge Kruidenbitter over. Ook bezocht ik verjaardagen en recepties en koos daar steevast voor fris, water of een sapje. Was het moeilijk? Ontzettend (maar niet heus)!
IkPas is een initiatief van de stichting Positieve Leefstijl. In januari liep de actie voor dertig dagen, maar die is voor watjes. Ik ging meteen voor de hoofdprijs: veertig dagen. Dit jaar was dat van woensdag 6 maart 2019 tot en met zondag 14 april 2019.
Opletten
Mijn vriendin en ik zijn het nieuwe jaar heerlijk opgeruimd begonnen: meer bewegen en dus ook sporten, beter letten op onze voeding én dus ook op de drank. Nu lijkt het misschien alsof ‘drank’ bij ons een groot probleem was, dus help ik dat misverstand graag meteen uit de wereld. Nee, dat was het niet. Al onderschrijf ik het idee van IkPas dat het er wel gaandeweg steeds gemakkelijker insluipt. Bij mij. Drank. In het dagelijkse leven. Wijn. Rood, graag. Robuust. Een Shiraz of een Malbec. Of nog beter: port! De nectar van de Goden. Heerlijk! Ik kan het iedereen aanbevelen. Met een heerlijk kaasje erbij. Tawny. Natuurlijk wel jarenlang op eikenhouten vaten gerijpt. Als engeltjes dit pissen, dan wil ik nooit meer iets anders drinken dan engelenpis.
Veertig dagen nuchter; wat heeft het me gebracht? Ik voel me fitter en slanker (en ben dat ook). Maar komt dat nu door het laten staan van de drank, of door het gezonder eten en meer sporten? Dat laatste zeker, maar ook het verminderen van de alcoholconsumptie zal hebben meegeholpen. Vond ik dat lastig? Totaal niet. Drinkmaatje Marcel en ik hebben de achterliggende periode de alternatieven geprobeerd; alcoholvrije wijn; drinkbaar, maar niet bijzonder lekker. Wel werden we er vrolijker van dan van het drinken van koffie. Misschien dat het zogenaamd nuttigen van ‘wijn’ toch iets met ons brein deed? Zoals laatst met mijn stiefzoon. Die had onlangs twee vrienden op bezoek. Kaartje leggen en drinken voordat ze uit gaan. ‘Boer zoekt vrouw’ en ‘hoger, lager’ en ‘natuurlijk’ ‘moet’ daarbij gedronken worden… Nu had mijn oudste stiefzoon eerder, toen hij zijn fles Bacardi Razz op tafel zette, geruststellend tegen zijn moeder gezegd dat er slechts ‘water’ in zat. Dus heb ik, toen hij even buiten was, de 32% drank vervangen door… WATER! De hele avond heeft hij er – steeds vrolijker – van gedronken; en hij had NIETS door! Kortom: als je denkt alcohol te drinken, dan doet dat iets met je brein. Stiefzoon dacht lekker weg te drinken, maar zonder het te weten deed hij mee aan #ikpas IkPas. Desondanks beweerde hij de volgende ochtend dat hij ’s avonds flink aangeschoten de deur uit was gegaan. Van de aangelengde sinas…
Kortom: wat een eerder experiment onder jongeren al eens bewees: vertel ze dat ze alcohol drinken, en ze zullen denken dat het iets met hen doet én dat doet het vervolgens ook. Daarmee is bovendien bewezen wat ik zelf vroeger al riep: ‘ik hoef niet dronken te worden van de alcohol. In goed gezelschap kan ik ook al dronken worden van een glaasje fris’. Tenslotte gaat het om de gezelligheid en die is er heus niet alleen maar wanneer de geest uit de fles komt…
