Door Kim Paalman
Kampen – Zeventien jaar oud was Ali van Keulen toen zij zich aanmeldde bij het Rode Kruis. Gisterenavond werd Ali gehuldigd omdat zij zich vijftig jaar belangeloos heeft ingezet voor deze organisatie. Zo rond de vijftig vrienden, collega’s en familieleden van mevrouw Van Keulen verzamelden zich in het Rode Kruisgebouw aan de Wilhelminalaan in Kampen.
“Dit had ik niet verwacht. Ik vind het zo ontzettend lief dat iedereen gekomen is” spreekt een ontroerde Ali. Over haar werk voor het Rode Kruis zegt ze “het groeit gewoon, op een gegeven moment moet je wel”. Of ze zenuwachtig is? “Nee hoor, ik laat het maar gewoon over me heen komen.” Uit de speech die Jolanda Brouwer, ook werkzaam bij het Rode Kruis, houdt, blijkt wel anders. In december heeft Ali haar nog om halfvijf ’s nachts wakker gebeld omdat ze bang was dat haar kinderen niet konden komen.
Herinneringen
Er wordt vooral veel gelachen. Zowel Ali als haar gasten beschikken over een flinke dosis humor. Herinneringen worden opgehaald tijdens de speech en de taart van de foto waar de functie colonne-commandant aan haar werd overgedragen destijds, is nagemaakt. Ali neemt hem met een brede lach in ontvangst en besluit gelijk maar even een hapje te proeven.
Vijf sterren
Dan is het tijd om over te gaan tot het officiële gedeelte: de huldiging zelf. Ali ontvangt een speldje met vijf sterren. Elke ster staat voor tien dienstjaren bij het Rode Kruis en deze wordt op haar Rode Kruisspeldje bevestigd. “Ja, dat speldje vindt ze maar niks om te dragen, maar nu moet ze wel!” lacht een Rode Kruis collega en vriendin van Ali. Anderen vallen bij en er komt een stroom aan lieve woorden en mooie herinneringen over de gehuldigde. Ali staat voor iedereen klaar en is een geliefd teamlid van het Rode Kruis Kampen-IJsselmuiden. “Ik ken haar nu al dertig jaar en ons team voelt als één grote familie. O ja, belangrijk is ook nog dat Ali ons tot dertiende van het Europees Kampioenschap van het Rode Kruis heeft geschopt! Met zijn achten in het vliegtuig, ja dat weet ik nog wel!”
Ridder in de orde van Oranje-Nassau
In 2008 werd Ali ook benoemd tot Ridder in de orde van Oranje-Nassau. Haar man overleed een paar maanden daarvoor en ze had graag gewild dat hij erbij was. Hij heeft haar altijd gesteund in haar werk. Dat hij er niet bij kon zijn, was voor Ali moeilijk en maakte het dubbel. Wel vindt ze het een eer. Op de vraag of haar werk voor het Rode Kruis haar als persoon veranderd heeft, antwoord ze nee. “Het heeft mij niet verandert, het hoort juist bij mij als persoon. Mijn moeder zei altijd dat je iets voor jezelf moest hebben naast je familie. Dat heb ik goed in mijn oren geknoopt.” Dan keert ze terug naar haar gezelschap en ik verwonder mij slechts over de mooie persoon die ik vandaag heb mogen ontmoeten.
