Door Alex de Jong @ Attest Communicatie
KAMPEN – Meer dan tachtig bewoners van Myosotis gingen zaterdagmiddag 7 september, samen met hun familieleden en vrijwilligers, terug in de tijd. Het jubilerende Kagas, dat dit jaar 40 jaar bestaat, verzorgde speciaal voor de bewoners van het tehuis een optreden van ‘De Tijdmachine’. Kortom: muziek uit de jaren zestig. Dat werd zingen, dansen en genieten.
Het restaurant zit afgeladen vol. ‘We dachten aan zestig, zeventig bewoners plus familie’, vertelt Emma Stegeman van de activiteitenbegeleiding van Myosotis. ‘Het werden 82 bewoners met hun familie.’ Welgeteld zijn er maar liefst 149 gasten naar het optreden van ‘De Tijdmachine’ gekomen. Tel daarbij op het ‘leger’ aan vrijwilligers dat de bewoners regelmatig van en naar de dansvloer brengt, of van een hapje en een drankje voorziet, en het is duidelijk waarom het restaurant tjokvol zit. Al die mensen zorgen voor een broeierige en zweterige hitte. ‘Je neemt wel wat te drinken, hè?’, klinkt het regelmatig. ‘Dat we straks niet in de krant lezen dat we goed voor onze bewoners zorgen, maar jou als verslaggever gewoon vergeten…’
Kamper zangers
De Tijdmachine, omvat in een huiskamerdecor, brengt ouderen met muziek terug naar vervlogen tijden. Ooit zag Gerrit Juffer, directeur van Kagas, hen optreden en hij was meteen verkocht. ‘Ik wilde dat dolgraag aan verzorgingscentra in onze gemeente aanbieden, maar ik zocht nog naar een goed excuus.’ Dat excuus werd het bedrijfsjubileum, deze middag culminerend in een groot feest.
Drie plaatselijke muzikanten zorgen voor de muzikale omlijsting. Geert Leurink als zanger/gitarist; Gertjan van der Weerd als zanger/toetsenist en Bauke Bakker als zanger/drummer. Waarschijnlijk werden de individuele leden van deze gelegenheidsformatie door de (deels) dementerende ouderen niet herkend, maar hun repertoire werd dat beslist wel. Hollandse hits uit vervlogen tijden, afgewisseld met bekende Engelstalige liedjes uit diezelfde tijd. Tijdloze muziek dat – soms uit volle borst – wordt meegezongen door de ouderen, vrijwilligers en (zelfs jonge) familieleden. ‘Living doll’ van Cliff Richard, ‘Bye Bye Love’ en ‘Wake up, little Susy’ van de Everly Brothers, maar ook Foxy Foxtrot van Nico Haak. Een liedje dat meer doet dan trommelende vingers op knieën en murmelende woorden die van verweerde lippen rollen. Ineens staan mensen op. De ‘dansvloer’, eerder voorzien van enkele zwierende bewoners met een ‘verdwaalde’, maar vooral overenthousiaste vrijwilliger, wordt al snel een wirwar van rolstoelen, rollators en zacht schuifelende ouderen. Helaas hebben deze ouderen allang geen ‘elastieken benen’ meer, maar de pret is er niet minder om.
Buona sera en Que sera sera
Feest van herkenning is ‘Kleine kokette Katinka’, alsmede een ‘Teenage Wedding’, waarbij ‘the old folks’ hard meezingen op ‘C’est la vie, said the old folks’. Er wordt chips uitgedeeld. Drinken. Schalen met bitterballen. De vrijwilligers en de mensen van de activiteitenbegeleiding hebben het er maar druk mee. Dat betekent soms met een lepeltje een bitterballetje leegscheppen en aan een bewoner voeren. Het commentaar ‘lekker, lekker’ en de dankbare blik in de ogen van de bewoner spreekt boekdelen. Hier wordt volop genoten. En zo gaat het anderhalf uur door. Even een korte pauze, dan weer volop muziek. ‘Yesterday’ van de Beatles. ‘De glimlach van een kind’ van Willie Alberti. ‘Als ie maar geen voetballer wordt’ (Jimmy van Boudewijn de Groot), The Beach Boys met ‘Surfin’ USA’; het gaat maar door.
Bij ‘Buona Sera’ van Louis Prima gaat het eerdere gemurmel en geprevel weer over op volmondige samenzang. Een ‘oude baas’, in zijn rolstoel voortgeduwd door de vader van toetsenist Gertjan, geeft enthousiast en met gebalde vuist de maat van het lied aan; zweept de drie muzikanten op tot nog grotere hoogte.
De polonaise wordt ingezet bij ‘Geef mij maar Amsterdam’. En bij de eerste klanken van Doris Days ‘Que sera sera’ (uit 1956), gaan de kelen, inmiddels gesmeerd met advocaat en slagroom, luidkeels open. Ondertussen draait Sjoukje, voortgedreven door haar elektrische rolstoel, nog steeds rondjes op de dansvloer en heeft duidelijk de tijd van haar leven. Als toeschouwer kun je alleen maar meegenieten en grijnzen van oor tot oor bij zoveel blijdschap en plezier.
‘Bijzonder, hè?’ zegt Lida Stromberg (Activiteitenbegeleiding van Myosotis) naast me. ‘Kijk ze eens dansen. Dat doen wij al meer dan tien jaar met onze cliënten’, gaat ze verder. ‘Maar volgens de media is dansen met dementerende ouderen iets nieuws. Een jongeman zou hebben ‘ontdekt’ dat dansen heel goed voor hen is’, er klinkt duidelijk een zweem van miskenning in het stemgeluid door. Begrijpelijk, want de activiteitenbegeleiders en vrijwilligers doen hier al jaren niets anders dan bewoners bij dit soort evenementen in beweging krijgen. ‘Het enige nieuwe eraan is dat hij ze allemaal een koptelefoon op doet, zodat de omgeving geen last van de muziek heeft.’ Maar vanmiddag is in Myosotis geen sprake van een ‘silent disco’. Hier geniet iedereen van de muziek en geeft het meezingen van vele andere kelen een extra dimensie aan het optreden van de drie lokale beroemdheden. Bij ‘Kom van dat dak af’, gaat het dak er helemaal af.
‘Zelf kunnen we een dergelijk optreden niet zomaar even bekostigen’, gaat Lida verder. ‘Daarom is het zo ontzettend fijn dat Gerrit Juffer ons dit optreden wilde schenken.’ Ze kijkt met een grote glimlach rond. ‘Deze gezelligheid doet veel voor het welzijn van onze cliënten. Samen zingen en dansen, vrolijkheid en plezier; het zijn belangrijke ingrediënten voor een veilig en vertrouwd gevoel. Muziek versterkt dat gevoel.’ Als dan uiteindelijk de laatste klanken van het optreden wegsterven, zie je heel even de teleurstelling op de vele gezichten. Wanneer dan her en der eerder ten gehore gebrachte liedjes – op weg naar de eigen afdeling – weer worden gezongen, geneuried en gemurmeld, weet je dat de bewoners hebben genoten. Ogen glinsteren van plezier. ‘Het was mooi’, hoor ik her en der van bewoners. Tot ver in de middag hoor ik zelf nog de echo van ‘Bye bye love’ in mijn hoofd. Een treurig liedje dat ik nu vooral associeer met een leuke middag. Missie geslaagd.
