Et is toch niet te geleumm det et joar al bekant weer umme is. Vrogger zeeg mien mo altied det de tied zo machies snel gung. Ik dacht dan bi’j mien eign, mens wat zeur ie toch. De tied is toch altied et zelfde, in principe blef et van now tot dan en wat d’r tussn zit, det is de tied die aj em, kloar. Ik wil d’r niet te veule over ouwoern, maar now mark ik zelf det et sneller giet. Smurns e’k de broek nog niet an, of soams muk em alweer uuttrekkn. Dan vroag ik mien of: ‘Wat ek now edoan vandage?’
Gelukkig blef et karsbeumpien met kloet en al mooi bi’j et tuincentrum stoan en bin wij dit joar van alle trammelant of. Hechter, als de buurn de lichies an em, kreg Theo de versierkriebels en vindt ie et bi’j ons een kale boel. Ei stiet op de kop in de deuzn met, ballegies, slingers en karsverlichtings. Af en toe zet ie mien stikempies weer wat neer in ‘uus en ik zeg:
‘ie kun oe gang goan jonggien, maar ie ruumm alles weer op, purresies zo aj’t uut de deuze ‘aalt em.’ Ik kan mien d’r zo ‘ellig um maakn èh, want wat ef’t veur zin de boel te goan versiern aj niet thuus bin, begriep ie det?
Bi’j Martha em wi’j et mooi veur mekare. Doar ‘oevm wi’j niks te doen. Allenig alles deurslikkn. Zi’j ef d’otelskole deurloopm en mag d’r van mien wel een sterregien bi’j em. Z’ef et binn een mum op toafel stoan, allemoale amparte dingies. Mien skoonzeune trekt de korkn uut de flesse en lut ons niet uutdreugn. Et is ook mooi det onze Timie mee kan en metene det verekte vuurwark, rötties en melkbussen mis kan loopm. De stakkerd ef now de bibberasie al.
Intussn kriegn w’elke dag een paar karstkaartn in de briemmbusse, met veural goeie wensn veur onze gezondeid. Tja, zonder ej d’r ook niet veule an en een hongelukkien zit in een klein uukien.
Zundagmiddag giet Theo eem een rundtien zonder hondersteunink fietsn. Ik krieg een tillefeuntien van em en denk: ‘ah, doar ej em’ maar een vreemde vrouwe zegt det ie bi’j de brug ‘evalln is. Mien árte valt mien in de mage. Ik eur em in d’achtergrond teutn en denk: ‘Oh gelukkig, die is nog in leemm’ en skut et árte weer om’oge. Ei wil metene noar uus maar een jonk stellegien zegt: ‘ie bliemm maar eem ‘ier, want ie weetn niet ies meer woar Hemmeloord is en ie em de kop goed kepot. ‘Ik denke det et eem e’echt mut wurdn’ zegt det vrouwgien, en det ie op et leugnbankien zit.
Autogien uut de gerazie, van alles in’epakt, verband, jodium, skere, kompressn en mitella. Ik mut eerst zelf maar eem kiekn wat neudig is en det et gien hanstelleri’j is. Akkemzie is’t net of ie ‘evuchtn ef ……en verleurn, want zien wenkbrauw leg tot op et bot oopm. Ei bloedt als een rund. Ik zet Rocky 4 maar eem in d’auto um op te warmn en neem de gegeems van de reddingsploeg op, veurda’k mien noar de spoedeisende ‘ulp ‘oaste.
‘Ie goan de verkeerde kant op’ zegt Stalone, want ei denkt da’k noar uus goa. Goed det ie snuggere proaties ef. Doar an‘ekoom maakt ie metene al een goeie indruk met zien smeerbede. De wachtkamer zit vol en zuuk ik eerst maar eem een bákkien met veule suuker veur de skrik. Wi’j bin metene an de beurt. Zullie zulln wel denkn, die lui mun wi’j vanof zien te koomm want de kienders wurdn d’r bange van, Sundekloas is net weg en dan krieg ie zo’n hangstaanjaagnde gast. Ei kreg terstond een tetanus spuit en die giet tien joar mee. Mazzel, kan Timie zien tandties d’r af en toe veilig inzettn.
Uuteindelijk kump d’r een jonge arts, klein krikkien woar ie oe op kunn verkiekn eur. Et was net een kiend. Vergeleekn bi’j ons is alles natuurlijk jonk, maar zi’j wist wel van wantn en was een tiedtien in Hafganistan ewest, ..in’t leger. ‘Mooi zo’ denk ik ‘det kump wel goed’
Dus zi’j gef Theo gien plaaslijke verdovink.
‘Die prik dut nog zeerderder dan de prik van de noalde’ zegt zi’j en skeert em een stuk wenkbrauw of, want die ‘oarige rups die over zien veur’euft krup zit in de weg.
‘Geluk daj gien bloedverdunners em’ zegt zi’j en plukt nog een ‘oartien weg.
‘Maar ik ben wel een wáttien’ zeg ie, ei beduuldn een skijtert. Dus ik zeg:
‘ol mien maar vaste skat’ en ik kiek toe als zi’j d’r een paar mooie stekies in dut.
‘kump, ie an’ zeg ik en zie et in zien vleis goan. Ene kant in, andere kant deruut, kneupien d’r op, nog een kneupien en zo varder tot ie weer netties dichte zit. Ei mos noa een dag of acht noar d‘uusarts um de ‘echtings deruut te laotn ‘aaln.
Volgende dag, wi’j die fiets op’aald. Det kan natuurlijk niet wachtn want Tiemie zien mándtien is spliksplinternei’j. Meteen eem noar det fietspad bi’j de brug ‘ekeekn en foto’s ‘emaakt, want ik zag et al, d’r zat een glad sleufien in. Met det wi’j doar stoan, kump d’r een vrouwgien an en vertelt det zi’j ook op de wang ‘evalln is en det et nog lange niet goed is. Eem later kump d’r nog een vrouwe en zegt det aar man doar zien sleutelbeen ‘ebreukn ef. Vol medeliedn bekiekn de dames de kop van Theo en kan ie zien ver’aal kwiet. Slachoffer’ulp.
Handries ad ons al ‘ezegd: ‘d’r stiet wel een burd’ Met andere woordn:´Ie mun aggeem´ Ja now, d’r stoan zo veule burdn det weet ie. Ie kunn deur de burdn et bos niet meer zien. A’j deur et gruune licht van de brug of riedn, kiek ie niet noar een burd woarop ‘BOCHT GLAD’ stiet, want wat muj doar now van denkn? Now, doar koom ie dus achter aj onderuut goan. D‘eupe wurd em mooi blauw en poars en een flinke bult, doar em ze niet ies noar ‘ekeekn, want ei kon loopm. Goed det ie niks ‘ebreukn ef. Dan bi’j varder van de wies.
Ik zit arg over die glierbaan in en denk, doar muk neudig wat an doen. Elke minuut da’k ier met mien mebieltien zit te kliern, kan d’r ene te pletter valn. Ik stuur dus een eppien noar de gemeente, doar bin zullie bli’j mee eur, ik kriege altied een bedankien. Noa kurte tied krieg ik een eppien weerumme met de boodskap det et bi’j hullie bekend is en de veule meldings breeduut bespreukn wurdn, dus van d’ene noar d’andere kante van ’t Gemeente’uus.
Now skut mien wat beterders te binn en ik stuur d’r nog ene en vroag of d’r eerst ene dood mut goan, een zwanger vrouwgien met twee kiendties op de fiets of zoiets. Ik stuur als bi’jlage een foute klinieclown foto, de bloedkop van Theo mee. Ik denke det bi’j et stadtuus alle oogn wied oopn ‘esperd bin, want de volgende dag zegt Stien, die kump doar langes: ‘ze bin al bezig eur, ie kriegn een ni’j fietspad bi’j de brugge’ Now ja zeg, allo, et is niet veur mien allenig, al vuuldn et wel een bietien zo. Gien woordn, maar doadn en Theo zit met de droadn.
Now muj niet denkn da’k veur uutaaln noar d’uusarts goa, ik eb vake genog de stekies bi’j de katte – met gevoar veur eign leemm – uut de boek ‘aalt, dus dan mut det bi’j Theo zeker lukkn. Aj de brille maar op de neuze em, en goed licht. Een centien van een fluit. Mooi zo, ie zien d’r al niks meer van, maar ei nemp now de bocht een bietien ruumer. Wi’j bin wel eeuwig bli’j det wi’j menander nog em en sloapm als beverties, ‘and-in-‘and, daj niet van menander wegdriemm.
Doar giet et umme mensn, daj menander nog em. Maak d’r maar wat moois van en dan goan wi’j in’t nei’je joar wel weer vrolijk varder. Geniet van meziek en karstliedties, lichies, keersies en de verwonderde oogn van kienderties. Vrede op aarde en in de mensn welbe’aagn. Aju eh, ik spreek oe.
Groetn van Theo en Timie.
Oe Siep
Tuss’ndeurtien
