Ie zuln wel denkn, die Siep ef et vaduukien in de ring ‘eflikkerd maar wi’j bin d’r nog eur. Gelukkig, d’r is licht an ’t ende van de tunnel, in dit geval die van Theo. Et ef wel eempies ‘eduurd en det zit zo. Vier jaor ‘eleedn ef ie zich an de linker pols laotn hopereern. Gien probleem. Een centien van een fluit. In die tied wier een fesoenlijk mense nog netties met een mitella naor uus ‘estuurd, maar daor muj now niet mee ankoomm en muj oe verbundn harm maar zelf om’oge ‘oln. Det láppien kost skienbaar te veule.
Naodet Theo een peusien ‘eftig an’t klussen ‘ewest ef, begun ie snagges rond te drenteln. Ie kunn begriepm det als d’r een keerl bi’j mien in de slaopkamer rondskarreld, da’k maar met één oge dichte slaope. Tintelingn en piene ield em uut de slaop en ei wol gien prikkies meer, gien pienstillers en rotzo inneemn, niet jaorn lank. Dus, d’operasie maar niet langer uutstelln. Mes d’r in!
Ik mocht weer mee en det is fi’jn, d’r zit altied wel een lekker taartien anvast. Mens mut d’r maar een uutien van maakn èh. Vanteveurn bedanktn Theo de chirurg al, zo bli’j was ie det ie an de beurt was. En of mevrouw d’r wel teegn kon en d’r met ‘aar wiesneuze bi’j wol bliemm. Now, ikke wel. Die prikkies bin echt wel een bietien naor, det ziej dan an Theo zien voetn, de tienn koomn langzaam om’oge en zien linker ‘and grep vertwiefeld an et skùrt van d’hassistente.
De jaap in de pols wier met twee soortn vurkies met kromme tàndties oopn ‘e’oldn. Ik zag al wel det et skalpeltien bi’j lange niet skarp genog was veur det stukkien taoi zwoerd, …de tunnel. Dus, een vernienig tangegien d’r bi’j en PENG daor gung ie. Ik weet niet of det prikkien wel goed in’ewarkt was, want met det ik det peng-geluud eure, skietn’m de beenn met een rot gang de lucht in. Een geluk det ie grootndeels als een veroordeelde vast’ebundn zat en gien kante op kon. Zo kon de chirurg in training et met een paar mooie stekies weer dichte nei’jn en verbindn.
Zonder mitella d’r uut en gow et resterant in, want de plaaslukke verdovink dut et now nog prima. D’r zittn nog andere slachtoffers en terwijl ik wacht tot Theo zien gebàkkien zonder smeern wegwarkt, zit een andere vrouwe te wachten tot ‘aar man, die slaopnd met de kop op de taofel ligt, weer wakker wurd. Et zal wel gien kwaod kunn, want zi’j zit lekker over et skarmpien van aar mebieltien te veegn.
Als wi’j weer bi’j ‘uus bin begint de piene zich achterbaks an te meldn, et begin van een rits pillegies. Maar,… snagges slup meneer als een dronknde beer in de winterslaop. Overdag ef Theo bezoek van d’ele buurte. D’ene d’r uut, d’andere d’r in. Um d’averklap pruttelt de koffiepot en d’r wurd wat an‘ekrummeld. Timie mut d’r een paar keer per dag uut, en toe’egeumm, met ene ‘and is det ook niks. Met links in et poepzákkien aj det nooit ‘oefend em, nee, et vuult gewoon niet goed. De snipperdaagn strekkn zich uut en Siep lup de buurt plat, trekt de kliko’s noar buutn, gooit de gruunbak leeg en wat zo’n keerl ook maar dut waor aj gien arg in em. Ik wurre d’r gek van. Kliko weer naor binn. Deure dicht, zjaloezieën op en neer, bereklauwn en grendels. Skienbaar slaop ik veur de verandering als een dooie, met de bek lus. Wen d’maar an.
Theo is niet hambidextries en markt al gow det et knap on’andig is, aj alles altied met rechts doen, van de broek lùs maakn tot oe skeern, ook veur de zokkn ej twee ‘andn neudig, skoenveters krieg ie ook niet ‘estrikt. Dus ik mos zo af en toe bi’jspringn en de zurg weer in. Een paar weekn later muttn d’echtings d’r uut. Det is iets waor Siep, sinds det wi’j altied kattn ad em, best goed in is. Maar ja, Theo is gien katte en de controle wil ie ook niet misloopm, want intussn ef ie zich zo goed informeerd, det ie onderand een Carpaal Tunnel Syndroom Lezink kan geemm en bi’j de dokter dut ie det dan ook uutvoerig. Disse is niet allenig knap en aordig, maar ook super geduldig en als Theo et over de mediale zenuw ef en waor die langes lup zegt ie al knikkend: “klopt, ……..klopt.”
Dan wurd em toch ‘ezegd det ie d’r alles mee mag en zelfs MUT doen. Kreg ie mien daor ook nog een stevige rechter poot van de dokter, oei, det is eem skrikkn, et zol goed tegen de zwellink weezn. Zien zenuw is beskadigd, kreg ie af en toe nog een geniepig electrisch skùkkien en knep ie af en toe in een stress bàllegien.
Een paar weekn varder zet et veurjaor flink deur. Alles skut overal ‘aostig uut de grond, sneeuwklökkies en crocussn en ie eurn niks anders dan det et zo mooi is. In weezn is’t natuurlijk foute boel en belachelijk det et lente in Fibberewarie is. Et eerste Kivitseigien is notabene al ‘evundn. Echter, als wi’j d’r toch gien malle moer an kunn doen, is’t beter gewoon van et mooie weer te genietn en ons best doen d’oningpot, de pindakeze en vooral et glaazn bonbonskaaltien van mo niet te laotn valln.
Mazzel da’k de truffels nog onder de kást ‘evundn eb. Det kuj de visite niet meer anbiedn en mu’k ze van narigeid zelf op eetn. Ik berust in de weetnskap det ik tot stof weder zal keern, dus det bietien van onder de kast kan d’r ook nog wel bi’j. Zwaor leemm.
Now allo eh, aju. Lekker bliemm genietn.
Oe Siep.
