“Laten we elkaar niet opnieuw voor vier jaar klemzetten”. Die indringende oproep deed fractievoorzitter Nieke Jansen van GroenLinks bij de installatie van de nieuwe gemeenteraad. “De veelvuldige 18-13 in de afgelopen jaren heeft te vaak het debat gesmoord of verlaagd tot een ritueel. Dat doet geen recht aan onze verantwoordelijkheid als volksvertegenwoordigers.”
De eerste raadsvergadering is ook: terugkijken op de verkiezingen. GroenLinks leverde zijn restzetel in. In december hadden we getekend voor het royale behoud van twee zetels, maar even leek er meer in te zitten. Dat meer is er evengoed. Die zit in stabiel geworden steun van ruim 2000 mensen in een confessioneler stemmende gemeente.
Bestaansrecht
De klap die we in 2012 kregen, zijn we twee jaar later royaal te boven. We hebben bestaansrecht gehouden ook al verdwenen de academies. Schoonmaker en hoogleraar, dominee en koopman, verzorger en kunstenaar gaven hun stem aan GroenLinks.
Ook met twee zetels durf ik te zeggen: het gaat goed met ons! Dank daarvoor aan onze kiezers. Dank ook aan iedereen die tijd en aandacht inzette in de campagne.
Stemmen klinkt naar zetels en zetels klinkt naar macht. En wie macht zegt, denkt al gauw aan het recht van de sterkste.
Kwetsbaar
De grootste opgave in deze raadsperiode ligt op het gebied van zorg voor de mensen die het meest kwetsbaar zijn. Kwetsbaar omdat ze hun leven niet op orde krijgen, omdat ze ziek of oud zijn, of omdat ze aan de zijlijn zijn beland.
De raad krijgt een grote opgave in de zorg voor goede begeleiding en zorg. Dat klinkt al gauw naar de decentralisaties, naar 2015 en verder. Maar vandaag al zijn er mensen die hun begeleiding niet meer krijgen, die gekort worden op hun PGB of de verzorging niet krijgen die ze wel nodig hebben.
En dus zijn er mensen die hun baan verliezen – en zelfs dán vaak bezorgder zijn om hun patiënten en cliënten dan om zichzelf. Aan ons de ernstige opdracht om ervoor te zorgen dat in onze gemeente het recht van de kwetsbaarste geldt.
Coalitie
We zitten nog midden in de coalitievorming. Wat daarvan ook de uitkomst zal zijn: laten we elkaar niet opnieuw voor vier jaar klemzetten. Niet op zondagsrust of woningbouw, niet op een coffeeshop of op parkeren.
De veelvuldige 18-13 in de afgelopen jaren heeft te vaak het debat gesmoord of verlaagd tot een ritueel. Dat doet geen recht aan onze verantwoordelijkheid als volksvertegenwoordigers. Immers, we verliezen de ruimte om na te denken, om af te wegen in nieuwe situaties, om keuzes echt te toetsen. Zonder dwarsliggers kun je geen spoor uitleggen.
In het besef van die afhankelijkheid komen we vast tot betere besluiten, Socialer, eerlijker, groener, dat was en is onze belofte aan de kiezers. U zult ons er nog vaak over horen…. Aldus Nieke Jansen
