Door Vincent Corjanus
Hij was Nederlands Kampioen judo, speelde musical na musical, is actief als zanger en entertainer, en staat daarnaast als docent voor de klas. Creatieve duizendpoot Jac Ruiten (61) blikt terug op zijn hoogtepunten, maar hij kijkt ook naar de toekomst.
Jac Ruiten, even terug in het moment: Eind januari speelde jij in The Musical The Wizz in Kampen. Het theatertourdoek sloot terwijl een ovationeel applaus door de zaal klonk. Wat voor kick geeft dat? Het was kippenvel. We hebben er tien weken overgedaan, om alles voor te bereiden. Op zich is dat een relatief korte tijd voor een professionele theaterproductie. Het was kicken! Helemaal omdat alles klopte.
Een hoogtepunt?
Ja, absoluut. Het was heerlijk om met professionele mensen te werken. Zowel op het podium als achter de coulissen. De profs doen heel veel aan beleving en verstaanbaarheid, dat was erg leerzaam.
Wat voor reacties kreeg je op jouw rol als de leeuw in The Wizz?
De reacties waren alleen maar lovend, de mensen vonden het erg goed. Daarnaast hebben ze ons aangemeld voor de Musicalawards in juni, dat is wel heel erg leuk.
Je hebt een grote voorliefde voor jouw stad Kampen, waar komt die passie vandaan?
Ik was als kind al geïnteresseerd in de geschiedenis van Kampen, met name naar de taal. Want waarom heet Kampen bijvoorbeeld Kampen? Daarnaast boeit het Kamper dialect mij enorm. Je hebt veel verschillende uitdrukkingen en woorden die langgeleden zijn ontstaan. Kampen was in de Hanzetijd misschien wel één van de belangrijkste steden van West-Europa. Het is interessant om mezelf te verplaatsen in die tijd. Er zijn nog heel veel tekens van de glorietijd zichtbaar in Kampen en dat is mooi om te zien.
Was ‘Van de hak op tak met meester Jac’, een serie over de Kamper geschiedenis, daar een logisch gevolg van?
Absoluut. Ik sta zelf al jaren voor de klas en ik probeer in mijn lessen kinderen iets mee te geven over de Kamper geschiedenis. Dit doe ik door middel van stadswandelingen met de kids. Ik geef ze bijvoorbeeld de opdracht om alleen maar naar de boven te kijken en te vragen wat ze opvalt. Zo zie je dingen waar je normaal gesproken niet op let, daar koppel ik dan weer een verhaal aan. De kinderen vinden het geweldig.
Je hebt ontzettend veel dingen gedaan, maar je hebt daarnaast ook een gezin. Is dat moeilijk om te combineren?
Ja, dat is altijd een punt geweest. Ik benadruk het ook altijd bij optredens door middel van een lied voor mijn vrouw thuis. Zij is degene bij wie ik rust kan vinden, waar ik mijn verhaal kwijt kan.
Als je terugkijkt op alles wat je hebt gedaan, waar kijk je met het meeste plezier op terug?
De musicals die ik heb gedaan, met name Anatevka en natuurlijk ook The Wizz. Verder heb ik vijf jaar bij de nationale ploeg gejudood, ik ben daarmee Nederlands Kampioen geworden. Pas daarna begon ik met optredens.
Ben jij jezelf op het podium?
Ja. Hoe meer je jezelf durft te zijn, des te groter de klik is met jouw publiek. Het publiek voelt en ziet wanneer jij jezelf bent. Er slaat een vonk over wanneer je alles kan leggen in datgene wat je doet. Ik noem het ‘chemie’.
Heb je nooit zoiets gehad van, nou is het klaar ik stop ermee?
Het zit in je bloed, zolang mijn gezondheid het toelaat, blijf ik optreden. Ik hou van zingen, het is een uitlaatklep, een emotie.
Wat zijn jouw toekomstplannen?
Ik wil het Kamper dialect graag onder aandacht brengen. Dit ga ik onder andere doen met de revue ‘Op zien Kampers’ in de Stadsgehoorzaal. Het is evenals vorig jaar alweer bijna uitverkocht.
Wat staat er nog op de bucketlist van Jac Ruiten?
Voor een groot publiek optreden. Ik heb wel eens voor 3000 mensen gestaan bij ‘The Night of the Proms’ in Kampen, dat was erg leuk, maar nog iets groters lijkt mij wel heel gaaf. En dan denk ik bijvoorbeeld aan het Ziggo Dome, al is het alleen maar als gast. Het is een stille droom.
Moet je blijven dromen?
Het moet niet alleen bij dromen blijven, je moet dingen laten zien. Als het alleen bij dromen blijft, is het iets wat in je geest afspeelt en nooit naar buiten komt.
