Et duurt eem, veurdaj an cultuur en temperatuur in’t uuterste puntien van Afrika ‘ewend bin. Det lukt onderand wel oardig en wakker wurn van de zunne is elemoale zo slecht nog niet. De blauwe lucht dut oe zeer an d’oogn. Wi’j woonn now bi’j femilie in en sloapm in een bèdde met kurte peuties. D’r uutvaln is ongevoarlijk en van’t geklets van de jongies kuj allenig maar vrolijk wurn. Ie kunn ze niks wiesmaakn.
Mien wel, zoals daj zundermeer een ‘ond mee noar Zuud Afrika kunn neemm. Zien vlucht is bevestigd, maar arns is d’r toch nog wat vies mis‘egoan.
Et wachtn was immers op d’uutslaagn van det lab, det alles van peerdn tot kenaries onderzucht. Van kenaries em z’ook een buisien vol bloed neudig en is d’elfte al dood – det ek van een betrouwbare bron – veurdet et onderzucht is. Tien vogels in de lucht en ene in d’and is dan ook niks meer weerd als ie mursdood is.
Denk ie daj d’r bin aj die pepiern em, maar nee, dan mut d’onafankelukke, veterinaire controleur bi’j oe langes koomm, um weer een rits dokkementn in te vuln. Zien andtekening is gold weerd. Muj wel eerst een aanvroagforremelier veur invuln. Det probeer ie dan een tiedtien en kom dan maar ies an een telefoonnummer. Niemand wil teegnswoordigs met mien an de proat en wur ie keer op keer noar een www.uppelepuppien.nl bezjoerd.
Now blek daj veurdaj oe anvroagforremelier in kunn vuln, een klantnummer mun em. Bezunders leuk aj d’r dan ene an de liende kriegn die een slechte nacht ad ef en boommdien d’oltàkkerd in oe tuin em um de zeumtien meter oge karstboom umme te zaagn. ‘Eurn en zien vergung mien en de dame zeeg: “Mevrouw, et lekt wel oj mien niet goed ‘eurn of niet begriepm” Ach, ik geef alles toe en zeg maar da’k old, doof en dom bin, gien ‘ormoonn meer eb, maar ov’eleid bin deur een ‘oldàkkerd die nog strak in’t vel zit en da’k d’r niks meer van begriepe.
Van ‘aar krieg ik weer een www-gien en zi’j zeg da’k ‘ulp neudig eb – vertel mien wat- op een teuntien die aj in een inrichting teegnkoomm van betweterige lui die oe et codenummer niet wiln geem aj d’r uut wiln. Ik kriege bevestiging noa bevestiging maar gien ofspraak. In de leste bevestiging stiet: als oe vroage eenvoldig is, krieg ie noa enkele daagn bericht. Is oe vroage compliseerd, kan’t een paar weekn duurn. Die muj dan wel em.
Et angstzweet gutst mien langes et lief. Noarstig zuuk ik noar mien deobussien en spuit een kladde ‘aarlak onder mien hoksels. Bi’j de koffie met de lawaaiskupper, loat ik mienzelf in balans koomm. Die denkt vast da’k nog in d’overang bin. Sja, det waarn nog ies tiedn, vessien uut vessien an, en maar bloazn.
Ik belle noar d’instanzie en kriege een manspersoon te spreekn. Ik dik mien probleem goed an, det ie begint te àkkeln en alles gewillig van A tot Z met mien deurnemp. Op mien vroage woarumme zullie bevestigings stuurn en ik gien ofspraak veur’t leste traject kriege zeg ie det d’r arns wat mis’egoan is. Murn veur twaalf uur belt ie terug zegt ie, maar ik smeek em: “Meneer Handries, loat mien astoeblieft niet valn, de tied dringt, ik en mien undtien bin onafskeideluk, dut mien det niet an.”
Mien tante zaliger van de kolde kante luktn et om alles veurmenare te kriegn. Et mense bleef net zo lange deurdramm tot ‘aar slachtoffer van aar gezi’jk ofwol en dan was’t van ‘now vooruut dan maar’.
Een alf uur later belt Handries, verontskuldigd zich en zeg: “ um te weetn wat d’r mis’egoan is, muk mien met de technische dienst in verbinding zettn en det duurt dan ook weer een paar daagn en die controleurs bin ook druk, maar….. ei kump murn langes eur.
“Man, ik kan oe wel zoenn” zeg ik “a’k weer een ‘ond neme nuum ik em Handries.”
“Now, det ef niet neudig” zeg ie “t’is onze skuld en alle lof veur oe daj ons e’beld em, want anders weet ik ook niet wanneer ie bericht addn ad.”
Ej’t eurd? Oe vake krieg ie alle lof in oe skoot ‘ewurpm, et valt d’r altied noast. Dus, als’t kan muj beln, deur et keuzemenu wursteln en oe niet met www-gesallemander of loatn skeepm.
De contoleur kek nauweluks noar Timie, vult pagina noa pagina in, kek of zien sjippien et dut en zegt det mien ‘ond karngezond is. Goeie reis en veule plezier, kump allemoale goed.’ ….. Ja an mien ‘oela.
Regels bin regels en in Frankfurt kon ie niet mee. Misskien een paar daagn later als kargo. Dus toch veur tien keer zo veule als die €150 die als wi’j betaald em, tussen de sierdoevn, fokvarkns en moezn met een màggies lange stàrt. Op stel en sprong gung det natuurlijk niet.
Ik was meteen van mien consternasies of. Wi’j mossn vliegn um de tickets ook nog niet te verliezn en gelukkig kon Timie met onze Martha mee noar uus, anders weet ik ook niet oe als’t ov’eloopm was. Zi’j liep met em weg, maar die ond drei’jdn zich een paar maal umme. Det beeld stiet op mien netvlies ‘egrift, als de onbegriepelijke tekst op mien opoe’s grafsteen. Theo sleurdn mien mee en zeeg wat ik mos doen. Rechtuut, ier ene, paspoortn, rechtsaf, Siep deurloopm.
Met een bloedneuze en spei’jn kuj niet van een goeie vlucht proatn, maar landn kunn die lui wel. Ik ad em niet bi’j mien anders a’k em een pluim ‘egeumm.
Now, de groetn maar weer. Wi’j mun d’r maar wat van maakn en met et uutzicht op de Tafelbarg en een wientien d’r bi’j, mut det toch lukkn. Ja ja, ik weet et, …d’r bin argere dingn.
De mazzel eh.
TUSS’NDEURTIEN
