door: Henry Dalsem
Als rasechte Kampenaar merk je als je aan de andere kant van de wereld bent dat de manier waarop wij in Kampen Oud en Nieuw vieren toch wel heel bijzonder is. Natuurlijk mis je het samenzijn met familie en vrienden maar ook mis je vanzelfsprekend de aloude traditie van het melkbusschieten in onze stad.
Nee hier in Mali, waar ik voor mijn werkzaamheden als marechaussee op missie ben, gaat het er heel anders aan toe. Het is een heel bijzondere ervaring om met 500 militairen rond de klok van 23.00 uur plaatselijke tijd af te tellen met op de achtergrond een uitzending van een Nederlandse TV zender. Geen familie, geen vuurwerk, geen melkbussen, anders maar toch zeer speciaal. Dat er geen vuurwerk aanwezig is, is trouwens logisch gezien het feit dat de mensen hier in Mali hier niet aan gewend zijn en onder de huidige omstandigheden hier in Mali is vuurwerk ook zeker niet gewenst.
Zelf ben ik hier werkzaam op het Nederlandse Camp Castor waar een grote verscheidenheid aan Nederlandse militairen hun werk verrichten voor de VN missie MINUSMA. Een missie met als doel het stabiliseren van de situatie in Mali waarbij de Nederlanders een groot aandeel hebben in het vergaren van inlichtingen.
Er heerst op het kamp een ontzettend goede sfeer. De Genie verzet bergen werk om alles op te bouwen op Camp Castor. De voorzieningen worden dan ook steeds beter en het begint steeds meer op een echt dorp te lijk waar alle faciliteiten die je nodig hebt aanwezig zijn. Natuurlijk blijft het in veel opzichten primitief maar naar omstandigheden is het goed uit te houden hier.
Er wordt ook veel gedaan om in de “vrije tijd”die je hier hebt de mensen te animeren en activeren. Er zijn voldoende sportfaciliteiten, er worden allerlei sportevenementen georganiseerd en rond de feestdagen waren de dienst op Kerstavond, het Kerstdiner en de Nieuwjaarsparty mooie momenten om mee te maken. Elke week is er filmavond en wat ook echt Hollands is zijn de bingoavonden. Grappig om te zien hoe de stoere mannen en vrouwen strijden om de meest onbenullige prijzen met als klap op de vuurpijl het zingen van een lied naar keuze op het moment dat er een valse bingo wordt geconstateerd.
Vanuit mijn functie hier komen wij met regelmaat buiten het kamp en rijden wij patrouilles in en rondom de stad Gao. Een echt Afrikaanse stad. Het oogt armoedig, ongeorganiseerd, het vuilnis ligt her en der op straat en het is hier stoffig, ontzettend stoffig. Ondanks dit alles is het toch een zeer bijzondere ervaring en hebben wij veel respect voor de bevolking hier die onder soms bizarre omstandigheden en temperaturen hun leventje leven.
De lokale bewoners zijn hier echt super vriendelijk en zichtbaar blij met de komst van de Nederlandse militairen. Het is erg aandoenlijk om te zien hoe blij de mensen hier zijn met de kleine dingen die je af en toe aan de kinderen geeft. Variërend van snoep tot kleine dingetjes zoals viltstiften en dergelijk worden in dank aanvaard. Soms lijkt het alsof je in een wijk bent waar weinig tot geen kinderen zijn maar als je nog geen 30 seconden buiten je voertuig staat wordt je binnen no time omringd door een grote schare kinderen.
Ook de omgeving hier is echt bijzonder. In de buurt van de rivier de Niger lijkt het een bijna Aziatisch landschap met schitterende uiterwaarden en gebieden waarop nu allerlei groenten en gewassen verbouwd worden. Schijn bedriegt echter want nog geen 500 meter verder op is het een warm en dor landschap waar bijna niets meer groeit. Eindeloze vlakten van zand en nog eens zand. En dan heb je ook nog de heftige zandstormen die zo nu en dan langskomen.
Zelf hebben wij de extreme stormen nog niet ervaren maar de collega’s die dit wel hebben meegemaakt vertellen dat dit een ervaring is die je een keer mee moet maken. Moeder natuur laat zich dan van een kant zien die wij in Nederland nooit zullen meemaken. Momenteel is hier nu winter maar de temperatuur loopt dagelijks nog steeds op tot rond de 30 graden. Vanaf nu wordt het weer warmer en voor de maanden die komen gaan zijn temperaturen tegen de 50 graden heel normaal. De hoogste gemeten gevoelstemperatuur hier was enkele maanden geleden rond de 70 graden ook een ervaring op zich.
Zelf ben ik vrijwillig op missie gegaan en als je hier zo je werk doet geeft dat echt heel veel voldoening. Natuurlijk blijft het altijd een druppel op een gloeiende plaat maar als je er vanuit gaat dat mensen hier ruim anderhalf jaar geleden nog midden in een vreselijke oorlog zaten is het goed om te zien dat er weer in vrede geleefd kan worden hier.
Tot slot kreeg ik van de redactie van Kampenonline nog enkele vragen zoals: Wat mis je het meest en wat is het moeilijkst tijdens zo’n missie.
Wat je het meest mist is je eigen familiaire omgeving dit staat met stip op nummer 1. Waar je ook telkens tijdens een uitzending weer aan moet leren wennen is de privacy die je mist. Je leeft hier met 500 man op een postzegel en wat je ook doet je bent 24/7 met dezelfde mensen om je heen. Even een momentje voor je zelf is schaars en dat is soms wel eens een gemis. Daarnaast krijg je daar ook heel veel voor terug. De kameraadschap is groot en dat is een gevoel dat je alleen maar beleefd als je op missie bent met zoveel militairen. Je bent hier op elkaar aangewezen welke functie je ook uitvoert hier in Mali. En wat is het moeilijkst op missie? Waar je tegen aan loopt is het grote verschil tussen arm en rijk. Je ziet hier echt grote verschillen op lokaal niveau laat staan dat jet het vergelijkt met de situatie in Nederland. Realiseer je thuis in Kampen of waar dan ook in Nederland dat wij het goed hebben. De meesten van ons hebben alles wat hun hartje begeert. Wij hebben de playstation generatie die al zeurt als een spel wat zij spelen een jaar te oud is terwijl hier de kinderen nog gewoon heel veel plezier beleven aan een oude brommerband die ze met een stokje voortbewegen. Je wordt hier met de neus op de feiten gedrukt hoe het ook kan verkeren en dat het misschien allemaal wel iets minder kan bij ons.
Het is misschien al wat laat maar toch wil ik vanuit Mali iedereen het allerbeste toewensen voor het nieuwe jaar. Veel gezondheid, wijsheid, plezier en muzikaliteit gewenst. Dit laatste klinkt misschien voor velen vreemd maar tenslotte ben ik, hetzij op een afstandje, nog steeds voorzitter van het Kamper Trompetter Korps.
..Henry Dalsem..
