Vanmiddag, zaterdag 15 december, werd in het Stedelijk Museum te Kampen de tentoonstellingen ‘De Wonderkamer van Kampen’ en ‘Unexpected Guests’ van Maartje Korstanje.
Kampenonline was er bij aanwezig om voor het museum een live-uitzending te verzorgen via onze social media kanalen en de website. Bekijk de uitzending hierboven in de player terug.
Informatie:
De wonderkamer van Kampen daagt mensen uit om eens rond te kijken in eigen huis en te bedenken wat ze daar hebben staan, hangen of liggen, wat de moeite waard is om in een museum tentoon te stellen. Deze oproep deed het Stedelijk Museum Kampen afgelopen zomer aan de inwoners van de gemeente Kampen, inclusief jeugd en andere belangstellenden uit de regio. Mét daaraan gekoppeld het vriendelijke verzoek dit voorwerp te fotograferen en met korte begeleidende tekst te uploaden op de speciaal daarvoor ingerichte website dewonderkamervankampen.nl. Onze oproep werd door veel mensen met enthousiasme ontvangen, maar vervolgens toch in tweede instantie weer afgewezen met de opmerking ‘ik heb eigenlijk niks bijzonders’. Vaak uit bescheidenheid en vanuit onwennigheid na te denken wat het begrip waardevol precies betekent, bleek dit een lastige vraag. Na enige aanmoediging en uitleg kwamen dan toch bijzondere objecten en verhalen bovendrijven.
Verrassend is het te ontdekken, dat in Kampen verwoede verzamelaars wonen, die veel interessante historische objecten en kunstvoorwerpen in hun bezit hebben. De geschiedenis van Kampen en de wereld wordt in diverse huiskamers en op zolders goed bewaard!
Het Stedelijk Museum Kampen heeft met de Wonderkamer van Kampen zijn eigen tijdelijke universum gecreëerd. Van het ontroerende verhaal bij het beeld ‘Pleurante’, van de wonderkamer van alledag, de biddende kabouter, het opengesneden hart, de vrijgekochte slaaf en vele andere objecten. Ook beeldend kunstenaar Maartje Korstanje heeft een aantal werken aan de Wonderkamer toegevoegd.
‘Unexpected Guests’
Maartje Korstanje (1982) staat als mens en als kunstenaar in nauw contact met de natuur. Voor Korstanje ligt de schoonheid niet enkel in de perfectie van de natuur, maar in de kringloop van het leven. Het samenspel tussen leven en verval, waar groei en aftakeling deel uitmaken van de onomkeerbare fases van het leven, waarin het één niet zonder het ander kan bestaan.
In het proces van aftakeling toont zich tevens de schoonheid van het ongeschonden leven. Het contrast tussen aftakeling en het nog niet aangedane fascineert Korstanje mateloos. Alsof je pas kunt zien hoe mooi iets wàs, wanneer het aangevreten door de tijd, al gedeeltelijk weggeknabbeld is.
Veel mensen herkennen de schoonheid van de herfst: het fel rood en geel van een blad en de prachtige kleuren en vormen binnen een diversiteit aan paddenstoelen en schimmels. De afbraak zie je in zijn volle glorie: een noodzakelijk proces om bouwstoffen te leveren voor nieuw leven. De paddenstoelen en schimmels verschijnen als onverwachte gasten in de natuur. Deze wonderlijk mooie organismen kunnen enkel leven op een oudere drager, die als voedingsbodem dient voor het nieuwe wat zich erin nestelt. Korstanje houdt net zo veel van die oude drager als van de ‘Unexpected Guests’.
Zoals de natuur haar producten recyclet, zo kiest Korstanje een simpel materiaal als karton dat zij recyclet tot bouwmateriaal voor haar beelden. Het is niet alleen goedkoop en overal aanwezig, maar heeft ook het voordeel van een natuurlijke uitstraling. Door vloeibare lijm aan het karton toe te voegen wordt het tot karton-maché; een substantie die haar in staat stelt op een directe manier met haar handen te bouwen en te vormen.
Deze manier van beeldhouwen vergt veel tijd. Delen worden verwijderd wanneer het teveel oogt, of er wordt, laag over laag, meer materiaal aan toegevoegd. Vergelijkbaar met het groeiproces in de natuur, groeit het beeld in volume.
In dit werkproces is een overeenkomst te vinden tussen het verloop van de natuurlijke processen, zoals groei en verval, constructie en deconstructie en het creëren van een beeld, dat een creatief groeiproces doormaakt. Korstanje blijft door de jaren heen trouw aan haar werkwijze en laat het werk langzaam evolueren. Hoewel ook door de ratio ingegeven ideeën haar inspireren, blijven intuïtie en verbeelding uiteindelijk de belangrijkste drijfveren.
Naast het plantaardige karton gebruikt ze materialen als purschuim en diverse kunststoffen, waarmee ze contrast aanbrengt in het werk. Onder de ‘gelooide’ kartonhuid verschijnt opeens een vlees-roze orgaanachtige vorm. Het is eng, maar toch mooi. Je kunt je ogen er niet vanaf houden.
Aanvankelijk maakt ze sculpturen die sterke associaties oproepen met dieren of dierlijke organismen. De prettig-aardse beelden laten je vrij associëren. Je lijkt het te herkennen, maar toch ook weer niet. Het is alsof je oog in oog staat met een organisme uit een pas ontdekte aardlaag, uit een ander tijdvak. Een prachtige vondst van een paleontoloog, die je in een wonderkamer mag aanschouwen..
Haar beelden hebben een grote uitdrukkingskracht, ze trekken aan en stoten af, het gruwelijke en het tedere gaan hand in hand. Door het vaak grote volume verhoudt de kijker zich ook lichamelijk met het beeld.
Tegenwoordig zoomt het werk thematisch in naar microscopisch niveau en wordt het tevens abstracter en minder letterlijk te herleiden naar een bepaalde dierlijke of plantaardige oorsprong. Deze ontwikkeling wordt ingegeven door nieuw verworven vaardigheden en technieken, zoals o.a. het machinaal borduren. De beelden krijgen er een dimensie bij door het grovere materiaal te combineren met een fijner dradenweefsel. De werken worden nu letterlijk nog dichter op de huid gemaakt.
