Ingezonden bericht Hart voor Kampen
Het zal je maar gebeuren: je hebt een progressieve spierziekte, zit in een rolstoel en dan mag je elk jaar opnieuw aantonen dat je niet zonder die rolstoel kunt. Dat overkomt Naomi. Elk jaar weer. In de laatste uitzending van Kassa van BNNVARA deed zij haar verhaal. Hart voor Kampen wilde weten hoe onze gemeente daarmee omgaat. Piet Bergstra ging daarom te rade bij de gemeente.
In de laatste uitzending van Kassa ging het over Naomi, een vrouw met een progressieve spierziekte. Ze zit in een rolstoel en krijgt hulp via het pgb, een persoonsgebonden budget. Verder heeft zij een goede baan, woont zelfstandig en is ambitieus. Het pgb krijgt ze via drie organisaties die haar stuk voor stuk ieder jaar – of iedere twee jaar – het hemd van het lijf vragen.
Zij woont al 31 jaar in dezelfde gemeente, heeft altijd dezelfde zorgverzekeraar gehad, maar tóch moet ze telkens opnieuw duidelijk maken dat ze nog steeds in een rolstoel zit. Onvoorstelbaar. Dus vroeg Hart voor Kampen de gemeente hoe zij daarmee omgaan.
Gemeente Kampen: “Binnen de Toegang van het sociaal domein in Kampen werken we met maatwerk. Dat betekent dat we ook kijken naar de duur van de indicaties die we afgeven. Dit verschilt per aanvraag. In dit voorbeeld houden wij ook rekening met het feit dat een ziekte progressief is”. Iemand hoeft dit niet steeds opnieuw aan te tonen. Wanneer het wenselijk is geeft de gemeente een langdurige indicatie af.
“In de aflevering van Kassa wordt ook gesproken over de verschillende wetten. Bijvoorbeeld de WMO en de Zvw. Omdat deze wetten door verschillende partijen worden uitgevoerd, ontkom je er als inwoner niet aan dat je op twee plekken je verhaal moet doen. Gegevensdeling onderling, in dit geval tussen de gemeente en zorgverzekeraar/zorgkantoor is gezien de privacywetgeving niet mogelijk”, aldus de gemeente Kampen. Piet Bergstra: Wij zijn blij dat betrokkenen dit niet elke keer opnieuw behoeven aan te tonen’.
