Door Alex de Jong @ Attest Communicatie
Ik houd wel van een wijntje. Mensen die mij kennen, weten dat. Rood. Dat gaat nu eenmaal het beste bij vlees. Tenslotte ben ik een echte vleeseter. Daarom vind je bij de beschrijving op mijn persoonlijke FB profiel ook dat ik dol ben op een BBQ. Niet dat ik dat vaak doe, trouwens. Twee, hooguit drie keer per jaar. Dat mag beslist wel vaker, maar het komt er vaak niet van. Een drankje nuttig ik wél vaker. Daar is het altijd weer voor. Bovendien moet ik er nu nog maar (extra) van genieten, want vanaf 6 maart ‘mag het niet meer’. Dan doe ik mee aan de landelijke campagne IkPas. Om te laten zien dat ik het ‘best wel’ veertig dagen (ik schreef eerst jaren (!), OMG) zonder drank kan…
IkPas. Wat is dat? Denk aan Dry January in Engeland en OcSober in Australië. Beide initiatieven hebben dezelfde insteek: het alcoholgebruik even op pauze zetten. IkPas is een initiatief van de stichting Positieve Leefstijl en wordt financieel mogelijk gemaakt door het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. In januari liep de actie voor dertig dagen, maar die is voor watjes. Ik ga meteen voor de hoofdprijs: veertig dagen. Deze 40 dagen actie loopt van aswoensdag tot en met de zondag voor Pasen, tijdens de traditionele vastenperiode tussen carnaval en Pasen. Dit jaar is dat van woensdag 6 maart 2019 tot en met zondag 14 april 2019. Nu heb ik niets met al deze Christelijke feestdagen (al verzorg ik al wel bijna twee jaar met wederzijds genoegen de PR en communicatie van een kerkgenootschap, de Vereniging van Vrijzinnigen Kampen-Noordoostpolder), maar deze periode past me om andere redenen wel. Mijn vriendin en ik zijn het nieuwe jaar tenslotte heerlijk opgeruimd begonnen: meer bewegen en dus ook sporten, beter letten op onze voeding én dus ook op de drank.
Nu lijkt het misschien alsof ‘drank’ bij ons een groot probleem was, dus help ik dat misverstand graag meteen uit de wereld. Nee, dat was het niet. Al onderschrijf ik het idee van IkPas dat het er wel gaandeweg steeds gemakkelijker insluipt. Drank. In het dagelijkse leven. Overigens: bij drank heb ik het in mijn geval over wijn. Rood, graag. Robuust. Een Chiraz of een Malbec. Maakt niet uit welk merk. Ik ben niet zo kieskeurig. Al weet ik een duurdere wijn heus te waarderen. Net als de betere (lees: oudere) portsoorten.
Port! De nectar van de Goden. Heerlijk! Ik kan het iedereen aanbevelen. Met een heerlijk kaasje erbij. Truus en Johan van het Kaaspakhuis in de Geerstraat kunnen je er zo de beste soorten bij aanprijzen! Port; daar ben ik echt al jaren gek op. Ik weet al niet eens meer hoe lang. Vroeger zat ik ook nooit zonder. Ik bestelde ze per doos. Meestal twaalf flessen in één keer. Via wijnvoordeel.nl. Een colheita. Barao de Villar; ik zal die naam nooit vergeten. Ik wilde er zelfs een romanfiguur naar vernoemen, zo lekker vond ik het (natuurlijk hoopte ik ook dat deze wijndiscounter dan mijn boek wilde sponsoren, maar daar zagen ze geen brood in. Vreemd als je bedenkt dat ze helemaal niks met brood doen…) Goed, de port. Ruby, natuurlijk. Of, nog beter, zo ontdekte ik later, de Tawny. Natuurlijk wel jarenlang op eikenhouten vaten gerijpt. Als engeltjes dit pissen, dan wil ik nooit meer iets anders drinken dan engelenpis.
Behalve dan – vanaf 6 maart – de komende veertig dagen. Want dan moet ik, net als mijn opa vroeger, lid worden van ‘de blauwe knoop’. Net als de gemeente Kampen, die als deelnemer bij IkPas vermeld staat en het ambtenarenapparaat enthousiasmeert om mee te doen. ‘Intern hebben we een bewustwordingscampagne’, vertellen ze op de site van IkPas. ‘Hierbij maken we gebruik van ambassadeurs, de gezichten van IkPas. Door middel van prikkelende posters, ludieke stukjes tekst en mond-tot-mond-reclame dagen we onze eigen medewerkers uit mee te doen. Dit alles onder de paraplu van ons eigen Vitaliteitsprogramma.’
Vitaliteit; dat is ook de reden waarom ik heb besloten dit op te pakken. Zoals gezegd zijn mijn vriendin en ik het nieuwe jaar goed begonnen. We willen afvallen en bewuster en gezonder leven. Daar hoort sporten, meer bewegen, bewuster eten, minder snoepen en ook minder alcoholconsumptie bij. De afgelopen maanden kreeg ik tenslotte vaak genoeg te horen: ‘Nu ben je zo goed bezig met afvallen, maar waarom neem je dan toch nog steeds een wijntje?’ Nu moet ik eerlijk zijn: ‘een wijntje’ betekende vorig jaar nog bijna iedere avond een glaasje, maar werd vanaf januari al een heel stuk minder. Van iedere avond wel even een slokje, ging ik naar ‘in het weekend een paar glazen’. Ook nuttigen goede vriend Marcel Visser en ik (beide (enige én) ereleden van de zelfbenoemde club ‘Balletje balletje’) tijdens een goed gesprek op de maandagavond ook een goede fles wijn. Soms twee, maar met de vrouwen uit de buurt, is er niemand die dit telt.
Vanaf 6 maart moet ik aan de ‘Nada Colada’, of aan de ‘bietje bij bietje’. Dat zijn enkele van de non-alcoholische recepten die ik, na mijn inschrijving als deelnemer van IkPas, via de website te zien kreeg. ‘We roepen natuurlijk niet zomaar wat als we het hebben over de voordelen van tijdelijk geen alcohol drinken’, zo lees ik. ‘Tranzo, het wetenschappelijk centrum voor zorg en welzijn van de Universiteit Tilburg, doet al jaren onderzoek naar de effecten van niet drinken onder de deelnemers van IkPas.’ Wil je weten wat deze voordelen zijn? Kijk dan op www.ikpas.nl. Ik doe het daar natuurlijk allemaal niet voor. Ik doe het om te bewijzen dat ik het kan; die drooglegging van 6 maart tot en met 14 april. En ik weet nu al: ik ga het missen, mijn wijntje, en die overheerlijke port met kaas. Daarom kan ik me er nu al op verheugen om op maandag 15 april weer aan te schuiven bij club ‘balletje balletje’. Meer dan een vingerhoed port heb ik dan niet nodig. Heerlijk. Dat is pas goedkoop dronken worden! Proost!
