Logies det a’j femiliebezuuk em narns, maar dan ook narns an toe koom. Alles blef langer liggn b’alve wi’j. Stof, grös en krummels in de noadn van de bank, was- en striekgoed. Onkruud mut net als anders zien gang gaon, intussn ken ik et verskil niet ies meer. Raamn wurdn niet ‘elapt, now en? Af en toe snel eem met de bessem umme de taofel ene. Dus de skrieveri’je kump allenig tot stand als et bezuuk de kuierlattn nemp. Eem skri’jn en menander vast’oln en dan muj maar weer varder.
Met zien allen waarn wi’j bi’j Martha en aar kluppien anwas, over de grens ene, richtink Frankfoert, die kant op. Daor em z’een nederig stullepien – skoenn uut – waor wi’j met zien alln een peusien de boel onveilig kondn maakn. De karseboom was net als veurig joar weer zwaor van de karsn. Wir wahren ‘ewahrskauwd, ……op onze leeftied niet meer op de ledder gaon staon, maar et is d’enige menier um naor boomm te koomn en er de vruchtn van te plukkn.
De buurn stun toevallig ook op de ledder – zeker niks beters te doen – en ‘eurdn ik al van DA en NJET, dus die bin van achter et veurmaolige iezeren gedien. Ik knikke maar eem netties in hullie richtink, ik wil himmers niet daj in de krante mun leezn da’k arns in een vreemd land van de ledder ov‘eskeutn bin en een ander daorvan de skuld kreg.
Et veurdeel van karsn is daj d’r veule van kunn eetn, zonder daj pien in de boek kriegn. De kienders kunn zich d’r an tegoed doen, d’r mee speuln en piramides bouwn, knikkeren en de pitties d’ruut aaln. In elk geval bin ze lekker buutn en bezig.
Bi’j skitterend zomerweer en stemmige liggies drinkn wi’j saoms nog een wientien op balkon…. of ook twee. Et wurd een bietien koelerig en Siep besluut eempies een vessien t’aaln. D‘orredeur ad Martha d’r mooi veur ‘erold, maar in et ‘alfdonker ziet Siep zelfs met de ni’je bril op niet altied wat ze veur de neuze ef en rent onbezunn dwars deur die ‘orredeure ‘ene. Gelukkig niet ‘eskeurd, maar uut de rails uut. Ie staon stief van de skrik en alles vlug in de beenn, niet veur mien eur, neu, ….veur zo’n duur dink.
Ik ad meteen mun gaon liggn, maar ik zeeg al, ik stun stief van de skrik en bin gien voetballer. Mo kreeg een min-puntien en niks meer te zoepm. Gooin ze’t daor weer op, flauw. Now, als de nood an de vrouwe kump weet ik et wel te vindn eur. Mien Va zol zeggn: “Vallen Sie maar doos” ….en dan mos ie altied zelf lachn.
Maar afijn, thuus in Kampen em wi’j nog een peusien tied met Nienke en de jongies. Anderalf jaor em wi’j menander niet ‘ezien, maar als ze d’r weer bin, is’t alsof alle tied van zurg en wachtn wegvalt en alleen de teegnwoordige tied geldt. Als de jongies an de gang bin, kump et niet van praotn en is’t een kleine muuite een leuk uutien te verzinn. Et is lang ‘eleedn det wi’j bi’j de femilie in d’Haapm’eul waarn. De veurige keer zat Kareltien nog in’t wandelwaagntien. Muj now zien, ie ‘oln em niet meer bi’j….en praoties. Waor zol ie det toch van em?
Hapeldoorn is niet al te varre weg en véúr de grote vekansie is’t goed te doen. Et bin dan ‘oofdzaokelijk gezinnen met kleinties die als nog niet naor skole gaon met oma’s en opa’s, det giet dan allemaole gemoedelijk toe. Een enkele pre-peuter die zich gillnd op de grond laot valln um et verlies van een gruun plastiekn vurkien. Sommige grootolders bin d’r met een stellegien kleinkienders en wurd alles geduldig, al wiezend an de kienders uut’elegd. Zo staon wi’j dus over een ballustraode noar beneedn te loern. Wi’j bin zeg maar de droons boomm die apies met die lange zwárte stártn.
Wi’’j neemm de tied um ze gaode te slaon en et met onze mens-gedachtn te interperteern. Ik ‘eb wat det betreft, hobserveern, veule geduld want det levert nog wel ies wat op. Zo ook drie apies waorvan d’r eentien de anderen wat probeert dudelijk te maakn. Al ligt ie met de peuties wied uut, op een manier van ‘kom maar op’ en drei’jt ie af en toe d’andere twee de konte toe, vollegens mien bin et gien avances veur femilie-uutbri’jdings.
Ie kunn echter wel zien det et een mànnegien is, niet op’ewundn eur, maar gewoon een mànnegien. Eén van de dames is bereid um inspectie te ‘oln. Z’em natuurlijk, net als wi’j, alle tied veur inspecties en goedbeduuld interesse. De donker’eurige freule buugt zich over et nog lange niet verklaorbare probleem, terwijl d’andere verveelt toekek. De inspectrice kan dan wel niet bevoegd of bekwaam weezn, maar grondig en geduldig is zi’j wel. (de foto’s bin ‘esensureerd!)
De grootmoeder met een ri’jgien meisies met rökkies an ef’t al snel bekeekn, gef et nuuskierige gezelskáppien een overtuugende drukkert en zeg: “Ja, loopm jullie maar deur, alléé, deurloopm !” Eem bin ik van mien happropo of, maar zie dan det zi’j eem doelgericht teruglup, met de boek over de railing buugt, de vermeende boosdoenert nog eem advies gef en skriwt: “SMEERLAP”
Now aju dan.
TUSS’NDEURTIEN
