Twee inwoners van de Kamper binnenstad zijn zo ontstemd over de nieuwe POET-parkeerverordening van de gemeente, dat ze oproepen tot het massaal indienen van bezwaarschriften. Ze vragen mede-binnenstadbewoners om een standaard bezwaarbrief te downloaden en aan te vullen met hun eigen gegevens. Uiteindelijk moet het zo bezwaren regenen om deze ‘absurde parkeerverordening’ een halt toe te roepen.
Een kat in het nauw maakt rare sprongen. In haar bezuinigingsoperatie, noodzakelijk om de tekorten op het sociaal domein weg te werken, heeft de gemeente Kampen gemeend om naast het verhogen van de OZB voor inwoners en bedrijven, ook de parkeervergunningen voor de bewoners van de binnenstad flink duurder te maken. Een van de maatregelen is de zogenoemde POET-regeling. Parkeren Op Eigen Terrein.
Fikse prijsverhoging
Een ieder die bij de eigen binnenstadwoning een schuur of garage heeft, wordt min of meer ‘verplicht’ deze garage of schuur te gebruiken om hier de eigen auto te stallen. Deze eigen ‘parkeerplaats’ wordt door de gemeente gezien als de ‘eerste’ logische plek om de eigen auto kwijt te kunnen. Wil men dat niet, dan kan men voor deze auto niet, zoals nu nog het geval is, een zogenoemde ‘eerste parkeervergunning’ aanvragen (kosten circa 150 euro), maar moet men daar een ‘tweede parkeervergunning’ voor aanvragen; vergelijkbaar met een gezin dat twee auto’s heeft en voor beide auto’s een parkeervergunning aanvraagt. Voor één ontvangt men dan een goedkopere ‘eerste’ vergunning en voor de andere auto een duurdere ‘tweede’ vergunning. Echter: deze tweede vergunning kost bijna het drievoudige van de eerste vergunning. Door de garage of schuur als eerste ‘vergunning’ te zien, kost het parkeren van je auto langs een van de straten van de binnenstad vanaf 1 januari 2020 voor deze bewoners dus ineens bijna drie keer zoveel meer dan voorheen. Terwijl de ‘eerste’ vergunning het komende jaar ook al meer gaat kosten dan nu nog het geval is. Daarmee voelen de bewoners die onder de POET vallen, zich de melkkoe van de stad.
Protest aantekenen
Binnenstadbewoners Bianca Diender en Nico van Maastricht zijn hier zeer verbolgen over en hopen andere bewoners zover te krijgen om, net als zijzelf, protest aan te tekenen. Zij hebben daarom een formulier opgesteld waarmee inwoners van de binnenstad, die een soortgelijke gemeentelijke brief hebben gekregen, bezwaar kunnen aantekenen. (klik hier voor de brief)
In de bezwaarbrief valt het volgende te lezen: ‘Op 1 oktober werd ik onaangenaam verrast door uw brief. Hierin wordt mij te verstaan gegeven dat ik niet meer voor mijn garagedeur mag parkeren en het kentekenbord dien te verwijderen. Dat bord dat ik eerder verplicht moest aanschaffen. Als argument wordt aangevoerd dat ik beschik over een POET-plaats en dat ik binnen moet parkeren. Als ik toch een vergunning wil, kost dat €422,28!’ Daarna volgen een fiks aantal redenen waarom de binnenstadbewoner met een eigen auto voor de deur (en met een garage of schuur voor fietsen en andere zaken), hier zo verbolgen over is: ‘De gemeente bepaalt kennelijk wat ik in mijn schuur zet. Dat druist tegen mijn gevoel voor rechtvaardigheid in. Wat bij mij achter de deur gebeurt, gaat niemand wat aan. Ik heb dit huis gekocht vanwege de schuur. Als anderen hier de ingang blokkeren, wat kan ik dan nog met die schuur? En wie wil mijn huis straks nog kopen? Ik voorzie een fikse waardevermindering. Compenseert de gemeente dit?’ Bovendien wordt aangegeven dat de ‘binnenstadgarages over het algemeen smal en klein’ zijn. ‘De auto binnen zetten is een heel gepruts. ‘Even de auto pakken’ is er niet bij. Verplicht binnen parkeren beperkt me in mijn bewegingsvrijheid.’ Bovendien: ‘Als iemand anders voor mijn deur parkeert, kan er geen fiets of container meer in of uit. De stoep is hier maar vijftig centimeter breed.’
Geen extra parkeerplaatsen
‘Als ik niet voor mijn deur parkeer, parkeer ik elders in de buurt. Dus hoe verlicht dit de parkeerdruk?’ en ‘Als ik binnen parkeer, kan er nog steeds niet voor de deur geparkeerd worden. Hoe schept dit extra parkeerplaatsen?’ Verder stellen de brievenschrijvers: in onze buurt ervaren mijn buren en ik weinig parkeerdruk. Er zijn weinig momenten dat je ver weg moet parkeren.’ Het steekt hen dat de gemeente suggereert dat zij onrechtmatig een vergunning hebben verkregen. ‘Ik betaal net als elke andere vergunninghouder 150 euro per jaar. Ik parkeer dus niet gratis. Als er geld opgehaald moet worden, stuur dan een rekening naar de garagebezitters die zonder vergunning parkeren.’ Ook geven ze aan dat dit ‘oud beleid is waarop nooit is gehandhaafd is en wat nooit, dan wel ontoereikend, gecommuniceerd is’. Bijvoorbeeld bij het aanvragen van een parkeervergunning. ‘Hoe kan het dat ik elk jaar 150 euro mocht afrekenen voor iets dat niet eens legaal was? Je kunt toch niet opeens een einde maken aan iets wat je zelf gecreëerd en in stand gehouden hebt, en waar je ook nog van geprofiteerd hebt?’
‘Het POET-beleid is een slecht doordacht, slecht uitgevoerd en slecht gecommuniceerd plan waarvan de rekening vanuit het niets bij een kleine groep inwoners op de mat valt. Zij worden beperkt in hun bewegingsvrijheid, er wordt inbreuk gedaan op de privacy van hun huis, er wordt een aanslag gepleegd op de waarde van hun huis en tot slot mogen ze ook nog eens drie keer zoveel betalen als een ander om hun auto kwijt te kunnen. Ik verzoek u dan ook de maatregel in te trekken en het POET-beleid toch minimaal breed ter discussie te stellen op gelegenheden waarbij elke betrokkene inspraak kan hebben.’
Door Alex de Jong @ Attest Communicatie
