Een zangkoor waor aj de teksten uut de kop mun leern, is stimmeleernd. Ie gaon naor zang veur de lol en det niet elke aomd et zelfde is. Mens mut zich uut et isolement sleurn en sociaal bezig bliem. Now ef elk koor zien eign amparte dynamiek. Et duurt eempies veurdaj iederene in de smiezn em en zo em z’allemaole een eign veraal. Net als bi’j d’umslag van een boek, kuj niet weetn wat als d’r in stiet en et is mooi aj een stukkien d’r in maagn lezen. Et blef verassend.
Zaoterdag was een dag van meziek en et weer speuldn positief mee. Van overal vandaonde kwaamn zangers en zangeressen de karkn en podia met vrolijke neuties opleuken. Veur d’olde vandaagn is et vrog opstaon niet zo muuilijk als et opkallefaatern en op tied weezn. Et is bi’j ons net een stellegien skarrelkippegies met een ei in de konte en mun wi’j onder anwiezings rippeteern waor als wi’j mun stoan. Bi’j et ene liedtien ‘ier, bi’j et andere an disse kante en det is muuilijk ont’oln. Et podium is niet overal eem breed of diep en dan muj skoevn. Det giet dan ook niet zonder gefladder en gekakel.
In de karke is anderalve peerdekop en een koor det nao ons mag zingn ons vereerd pebliek. De dirregent zit als een verstekeling arns onder de rand op een onbekend kieboord te pingeln en wi’j kunn menander niet ‘eurn. Een fesoenlijke hakkoestiek is ons niet ‘egund, maar et deuntien van de solist kump mooi uut de varf met ons oehoe in d’hachtergrond. Arns, met een liedtien van Adelle, ‘aokn wi’j hantoesjast in op de fout van een ander. Wi’j bin et spoor compleet biester en sloan een aordig stukkien over. Een kippe gef nooit toe det ie in et verkeerde ökkien zit te broedn, det weet ie, en blef ondanks det zi’j deur een ander op de kop ‘epikt wurd, gewoon zittn.
Ie mun d’r niet te zwaor an tilln is mien motto. Ie mun et saamt doen, ook de fout in gaon. En smurns vrog kuj niet te veule verwachtn. De Plantazie ef weer veule goed ‘emaakt. In elk geval ej daor een kladde dankbaar vollek in de zunne zittn. Biertien d’r bi’j. Veur de kippn en een paar ‘aanties, was d’r ruumte genog. ‘Oe als et klönk, was mien tot voar kurt onbekend. Bliekbaar klönk et niet best, maar det lag niet an ons, toch? D’r bin specialisten die an de knöppies drei’jn en ie em d’r niks over te vertelln. Dus op goed geluk ‘aal ie alles uut d’opslagplase van oe boomkamertien, zing ie als een nachtegaaltien, en maakn ’ier en daor de bewegings die aj ov’espreukn em.
***
Saoms was onze Duncan an de beurt. Wi’j ‘addn nog nooit wat van ‘em verneumn toen wi’j ‘eurdn det ie op’t Heurovisie Songfestival een zelf verzunn liedtien zol zingn. Wie was det jongien met die buutnlandse name? De boekmeekers ‘adden rooskleurige veurspellings ‘emaakt en ei zol winn. A’j opgruuin met et ‘jaor nao jaor d’r naost griepm’, geleuv ie d’r niet meer in. Riekie zol langes koomn en saamt met ons kiekn. Veurdet Duncan an de beurte was kwam d’r van alles veurbi’j. Et was nog lange niet zeker niet det ie et in de pokket ad.
Ik wier toch wel trots toen als ik em ‘eurdn zingn. Niks gien, glitters, skoldervullings of ‘uppelkutties d’r um’ene. Gewoon mooi op’ebouwd, van die diepe stem naor de kopstem en nog piano speuln d’r bi’j ook. Now, knap eur. Bi’j d’eerste twaalf puntn, dankoewel Purtegal, sprung Riekie van de bank of en dacht al det wi’j ‘ewunn ‘adden. Daornao zakktn et in en wier zi’j knap ‘ellig over de vriendtiespolletiek en de lager wurdende nummers. Duncan glierdn varder de ledder of en Riekie zeeg: ‘Now, skiet mien maar lek, det wurd niks meer.’ ‘Tut tut kallem an’ susten Theo ‘d’r kump nog wat, et is nog lange niet beslist eur!’ Ik zat met mien twiefels tussn die bei’jdn in. Ik mut et eerst zien, dan geleuv ik et pas. De spanning was intussen dartiene op de skaal van Richter.
Madonna nam in de trant van Israël en Moshe Dajan, met een láppien veur’t oge en veule bombarie ‘aar intrede. Israël ‘ad d’r een kladde geld veur uut’egeum um d’r met disse diva een professionele drei’j an te geemn. Skienbaar was’t een liedtien veur de doovn, want aj een henigsinds goed ge’oor em, mark ie metene det et niet zoever is. Et was zelfs arger als onzoever, zi’j zat d’r vierkant naost en et was bagger vals.
Als d’r wat fout giet denk ik altied eerst det et an mien leg, zo bin’k now eenmaol op’egruuid, maar Riekie en Theo zaatn ook met kromme tienn en de bek lus van verbaozing. Now, mien koor ad et d’r beterder ov’ebracht, zelfs met een láppien veur’t oge, en de kas mooi met een miljoen kunn spekkn. Et mense mos zich skaamn. Et tweede liedtien was mooierder, maar det was dan ook plee-bek. Ik zol ‘aost wat zeggn over die bek. Mense kienders.
Bi’j de leste twee finalisten ad ons reeknwonder et al uut’eveugeld det wi’j ewunn addn, en toen kwam de klap op de vuurpiele en zag ik det gezicht van de verliezers ofzakken. Achut, wel sneu stákkerd, maar ja winnen is ook mooi. Riekie zat teegn et plefond van de juich en met zien drieën ‘ostn wi’j deur de kamer ene met d’arms ummekaarene. Als die Wurtelboervrouwe kan gilln, kunn wi’j det ook. Gelukkig em wi’j dikke muurn, dubbelt glas en dove buurn. Daorna nog weer naor et liedtien luusteren met al die rond vliegnde goldn slingerties, skitterend.
En toen mos Timie d’r nog eempies uut want anders kuj niet uutslaopm.
‘Mens, wat mos ie nog zo late eppen?’ vrug Martha ‘en wat mut det met al die vlaggn en belunnegies? Bin jullie weer an de gang?’ Kienders kunn now wel denkn daj veur’t raam zittn met oe brei’jwarkien, niks mis mee eur, …….maar een dolle dag d’r tussendeur maakt veule van et zoere weer eempies zuute.
Now allo èh, mooi bliem zingn, ook als et een bietien vals is. Als die troelala det mag doen, mag ie det zekers.
Oe Siep
weer eem tuss’ndeur.
