Ingezonden door Uitvergroot. Een bijdrage van Diana de Groot
De heerlijke macarons, salades en quiches van Loes van Dijk kende ik al, haar droom nog niet. Bezig met het opruimen van de laatste schaaltjes en borden, ontvangt Loes me aan het eind van vrijdagmiddag hartelijk in haar sfeervolle Franse eethuis Lalaloes aan de Broederstraat in Kampen voor een interview. Eenmaal in gesprek, vraag ik af en toe of Loes haar zin wil herhalen. Dan zet de Franse chansonnier op de langspeelplaat zijn lied namelijk nét iets steviger in en overstemt ons gesprek. Loes: “Iedere dag draai ik de plaat wel drie tot vier keer en nog steeds krijg ik er geen genoeg van!”
Loes werd 50 jaar geleden in Renkum geboren en bracht haar jeugd in Zutphen door. Daar haalde zij haar Atheneumdiploma en besloot vervolgens om Frans te gaan studeren. Haar creatieve inslag uitte zich in het spelen van saxofoon, fotografie en tekenen. Voldoende aanleiding om toelatingsexamen voor de Kunstacademie in Kampen te doen waar zij werd aangenomen. Loes: “De zomer voordat ik hier zou starten, bracht ik met mijn muziekband in Frankrijk door en daar ontmoette ik op mijn 23e mijn vriend in Lacaneau aan de Atlantische Oceaan. Hij ging mee terug naar Nederland en trok meteen bij me in. Ik woonde toen in een klein boerderijtje aan de Burgemeester van Engelenweg in IJsselmuiden. Toen ik zwanger raakte van mijn eerste kind verhuisden we naar Kampen.”
Niet op mijn plek
“Hoewel ik mijn opleiding aan Kunstacademie had afgerond, wilde ik geen kunstenaar zijn. Ik zag mezelf niet de hele dag alleen in een atelier werken en voelde me ook geen kunstenaar. Na diverse uiteenlopende baantjes besloot ik in 1996 aan de slag te gaan bij Mitsubishi Turbocharger in Almere, waar ik werkinstructies in zowel het Nederlands als Engels voor operators maakte. In tegenstelling tot mijn opleiding een vrij technisch beroep waar ik bij toeval inrolde. Ik kwam terecht in de autobranche – een echte mannenwereld – waarvan ik wist dat het eigenlijk, ondanks dat ik er met plezier werkte en veel leerde, niet mijn plek is. Wat dat wel was, daar had ik toen nog niet echt een beeld bij. Ik had geen doel. Daarentegen wel dromen.”
Kwartjes die vallen
“Rond mijn 50e werd dit gevoel steeds sterker. Ik herinner me een vrijmarkt hier in de stad op 2e Pinksterdag. Ik kan lekkere appeltaarten bakken en ik besloot die, vergezeld van koffie en thee, te verkopen. Ik creëerde een gezellig zitje en voerde met iedereen gesprekken. De dag van mijn leven! Ik realiseerde me ineens dat de blijheid die ik deze dag ervoer, dicht in de buurt kwam van het gevoel dat ik wilde ervaren tijdens mijn werk. De gedachte dat ik halverwege de 60 jaar nog steeds in de wereld van de turbo zou zitten, benauwde me opeens. In diezelfde tijd stond het pand aan de overkant van de HEMA leeg. Nu zit hier Lunchroom Nonna. Regelmatig fietste ik langs het leegstaande pand en op een dag verzamelde ik al mijn moed en stuurde ik, ondanks het feit dat ik geen geld had, een e-mail naar de verhuurder. Een onderhandeling volgde. Hoewel we steeds dichter bij elkaar kwamen, ging de deal op het laatst helaas niet door. Ik was enerzijds teleurgesteld, aan de andere kant een geweldige ervaring rijker! Ik leerde onderhandelen en het allerbelangrijkste: de kwartjes van een eigen (werk-)plek waar ik gelukkig en mezelf kon zijn begonnen te vallen. Ik wende steeds meer aan de gedachte dat mijn droom om een eigen eetgelegenheid te beginnen niet onmogelijk was.”
Tekst gaat onder de afbeelding verder.
Expressieve aftrap
“Door het vertrek van Safi Essentials, kwam dit pand aan de Broederstraat leeg te staan. Ik wist inmiddels wat ik wilde, alleen het benodigde geld was er niet. Ik leende geld van mijn vader en startte een crowdfundingsactie. Dat lukte en voor dat ik het wist, zat ik bij de makelaar om het huurcontract te tekenen op 1 mei 2017 werd Lalaloes geopend! Het echtpaar dat mij eerder tangolessen in Quintus had gegeven, vroeg ik om het lege pand met een tango in te wijden. Een uniek moment. Ik houd enorm van dans en de expressie van de tango paste zo goed bij dit moment. Het vuur, de uitdaging en het temperament. Een betere en mooiere start van mijn eethuis kon ik me niet wensen.”
Alles valt samen
“Dat het een Franse eetgelegenheid zou worden, was allang helder. De liefde voor het land komt niet alleen door mijn man. Ik hield altijd al van dit land, de mensen en natuurlijk het eten en drinken. Vanaf het moment dat ik hier zit, stroomt alles en komen dingen samen die bij mij passen en mij energie geven. Kunstenaars geven hier workshops en exposeren hier. Iedere dag stappen er bekende of onbekende mensen naar binnen die niet alleen voor het eten, maar ook voor de gezelligheid komen. Iedere dag ontdek ik nieuwe dingen en producten en word ik wel een keer verrast, bijvoorbeeld door degene die de langspeelplaat met Franse muziek bracht. Lalaloes is een ontmoetingsplek en voelt als een avontuur. Ik kan eigenlijk nog steeds niet geloven dat dit nu mijn werk is! Ik leef nu meer dan mijn droom. Alles valt samen.”
Sabbatical
“Natuurlijk is niet alles altijd rozengeur en maneschijn. Het is hard werken hoor! Sinds een paar maanden ben ik met een sabbatical bij mijn werkgever Mitsubishi. Ik heb onbetaald verlof voor een halfjaar. In deze periode loop ik geen financieel risico, maar er zal ook moeten blijken of ik met Lalaloes voldoende verdien om in de toekomst rond te kunnen komen. Daarnaast gebruik ik deze periode vooral om uit te vinden of dit het leven is dat ik wil leiden. Het gaat niet alleen om werk, maar het raakt ook mijn sociale leven. Ik ben continu met Lalaloes bezig. Het is meer mijn leven dan een kantoorbaan. Om vijf uur kon ik daar de deur achter me dichttrekken. Hier ben ik de verantwoordelijke. Dat is fantastisch natuurlijk, want ik mag alles zelf bepalen, maar soms ook moeilijk omdat ik alles goed wil doen en nooit klaar ben. Gelukkig staat mijn gezin volledig achter me en mijn man helpt ook mee.”
Kamper binnenstad
“Ik vind het heerlijk om in de binnenstad van Kampen te zitten, hoewel ik wel hoop dat de binnenstad wat levendiger wordt. Er zijn zoveel initiatieven en ideeën. Vooral jonge ondernemers zien (innovatieve) mogelijkheden voor een eigen onderneming. Die kunnen de levendigheid van Kampen ten goede komen. Het is alleen zo lastig om zonder eigen kapitaal ergens te starten en, zoals ik, te ondervinden of dit is waar je hart ligt en waar je goed in bent. Ik gun deze ondernemers dat ze door wat hulp hun kans kunnen pakken en hun droom waar kunnen maken.
Ik ben in ieder geval ontzettend blij dat ik over die drempel van dromen naar doen ben gestapt. Ik hoef later geen spijt te hebben van de dingen die ik niet gedaan heb. Ik heb mijn hart gevolgd en daar ben ik nog het meest trots op. Dat is iets wat ik iedereen wil meegeven: aarzel niet en doe waar je hart ligt. En als je valt, sta dan op, trek hier lering uit en ga weer door!”
Voor meer informatie volg Lalaloes op Facebook of kom gewoon een keer langs voor een ontbijt, lunch, koffie en/of verse thee!
Lalaloes is gevestigd aan de Broederstraat 11 in Kampen
