De dijken in het werkgebied van Waterschap Drents Overijsselse Delta (WDODelta) zijn nog nooit zo sterk geweest. Toch voldoet 169 van de 228 kilometer grote dijken langs met name de IJssel, de Vecht en het Zwarte Water nog niet aan de aangescherpte normen van het Rijk die gelden sinds 1 januari 2017. De 136 kilometer kleinere dijken en kaden langs overig water, zoals kanalen en weteringen, voldoen allemaal wel aan de strengere eisen. Dit blijkt uit de recent opgestelde Veiligheidsrapportage van het waterschap.
Bij Drents Overijsselse Delta lopen inmiddels verschillende grote dijkversterkingsprojecten om de grote dijken sowieso tot 2050 weer aan de geldende normen te laten voldoen. Deze projecten vallen binnen het landelijke Hoogwaterbeschermingsprogramma (HWBP). “Dat door de strengere eisen de dijken momenteel niet voldoen aan de normen, betekent overigens niet dat de dijken slecht of kwetsbaar zijn”, licht dagelijks bestuurder Breun Breunissen toe. “Het is te vergelijken met een APK-keuring. Als mijn auto op dit moment aan de APK voldoet, maar de eisen van de APK worden strenger gemaakt, heb ik nog steeds dezelfde auto van dezelfde kwaliteit, maar moet er toch wat aan gebeuren om het aan de nieuwe eisen te laten voldoen. Zo is het ook met deze dijken. We gaan ermee aan de slag en maken ze nog sterker dan dat ze al zijn.”
Tijdelijke maatregelen
Op het moment dat het Rijk de nieuwen normen vaststelt, zijn de waterschappen aan zet om hier invulling aan te geven. Dit is een proces waar jaren overheen gaan. Dat betekent niet dat in deze periode de waterveiligheid in het geding is. Door tijdelijke maatregelen houdt het waterschap de veiligheid op het vereiste niveau, tot het moment dat de dijken zijn versterkt en aan de nieuwe normen voldoen. Breunissen: “Hierbij valt te denken aan dijkbewaking tijdens hoogwater, oefeningen voor onze vrijwillige ijkwachters en het preventief nemen van tijdelijke maatregelen, zoals het leggen van zandzakken indien nodig.”
Gebreken
Bij veel dijken is sprake van het fenomeen piping. Dit betekent dat tijdens hoogwater er water onder de dijk door stroomt en grond meevoert. Hierbij ontstaat er een tunneltje (pijpje) waardoor de dijk minder sterk kan worden. Daarnaast spelen instabiliteit en te weinig hoogte een belangrijke rol in het niet voldoen aan de normen. Bij zanddijken is vaak de kwaliteit van de grasbekleding onvoldoende.
Naast de Veiligheidsrapportage inspecteert het waterschap twee keer per jaar de dijken op schades. Deze schades worden hersteld, zodat de dijken in goede conditie blijven.
